W tym mieście
kryje się tysiąc miast i tysiąc wierszy
nie należy wierzyć w horoskopy
każda śmierć jest taka
człowiek wciąga w płuca ostatni haust
powietrza
i umiera

To proste
człowiek „przed tym” próbuje światła

Jedna czy dwie porażki
nie przesądzają jeszcze o losach
kampanii
wszystko jedno byle iść i iść
dojrzewać jak kamień rzucony w wodę
byle tylko szklane mauzolea
i napisy
napisy

Mieszkałeś samotnie
czarny krawat
cylinder
czarna kawalerka z kuchnią i łazienką
czarne odbicie w lustrze
lub ślad ciała na piasku
ostatni sezon Danii

Wychodziłeś i wracałeś
taka procesja dzieci przerywana procami brzasku
a gdybyś powiedział na przykład
szanowne palce na murze szanowna pani
Joanno D’Arc
a gdybyś wychudłe policzki i oczy
o pustym spojrzeniu
Ale nie
wolałeś nie zostawiać nikomu adresu
zamieszkiwałeś tę noc
pełną starych gwiazd
parę godzin szczęścia w zamian za barwy ochronne
i karnawałowy mundur Cezara

Miłość
która miała być czymś nieskończonym
rozbiera się kładzie i usypia
o świcie skazani na samotność
rozdają prochy w korytarzach szpitala
powinieneś czuć tę różnicę
tak samo dochodzą do boskości
rośliny rosa
i deszcz

Ta kobieta zapewne była lekkomyślna
i ten hebrajski Picasso-żołnierz
przyspawany w kwadratowym
czołgu
hermetyczny trybunał kilku zdarzeń
pomyśl tylko o tym spod podłogi
ten żyje i
żyje

Pchnęliśmy rzecz do przodu
aby nie została w tyle
stąd powtarzające się epidemie grypy
i zaćmienia słońca
stało się to co się stało
kto wie czy wykraczanie poza siebie
nie jest próbą bycia przeciw komuś
złemu
próbą otwartego przeciągu
rewizją materii

Czyli ogólnie można przyjąć
że świat powstał w chwili wolnego czasu
pomiędzy pachwiną a łokciem
nie rób takiej zgorszonej miny
grunt to dokładne określenie współrzędnych
i jeszcze jedno
świadomość palców i dłoni

A więc ciągle to samo
ciągle dwadzieścia cztery godziny na dobę
tak czy inaczej
musiałeś się więc w końcu natknąć na grabarzy
i skostniałego mądrością Yoricka
Przy porządkowaniu tradycji czaszka człowieka
zamienia się częściowo w przepych chwili
to wszystko jest do wyjaśnienia

Czasami w garbie mieszka ostatnia
kulistość
czasami wszystko oznacza
wszystko

Wrócę... ale powiedz, czy tolerujesz interpretacje swoich utworów? Nawet nadinterpretacje?:)
Przebogaty wiersz.

Nie wiem, co toleruję, a czego nie. Zrobisz to w stylu Dropsa, Żółtego lub Północnej, to pewnie napiszę: ciągniesz długie, szare, które wygląda na nitkę i coś tam jeszcze o dźwięku Dzwonu Zygmunta. Równie dobrze Możesz wywołać u mnie coś innego. Próbuj zatem Wrotycz. Można wiele. Tak.

Ja cię interpretować nie będę.
Opisując wiersz, za wiele musiałabym powiedzieć o sobie.
Jedno tylko zdanie -
Bardzo lubię Twoje układanie myśli w słowa, słówka, niedpowiedzenia i przepowiedzenia.
Nawet jeśli przynoszą mi smutek.
Tak czy siak - uśmiech dla Pana.

I tak oboje wiemy już o sobie za dużo. A Ty akurat powinnaś pojąć prawie każdą myśli tu ukrytą. Bo... nurkujemy po życie, gdy mogliśmy nurkować po perły. Bla, bla, bla. Uśmiech Sara! I niech nas nikt nie złapie.

Quincunx, Mnie nie złapią:) A Ty rozpędzaj się by mnie dogonić:)

Jak już pisałem w komentarzu krótki przy konkursowych, jestem tym, do kogo nie trafia takie pisanie. Przykro mi. Nie rozumiem metafor i skrótów, np.:

Quincunx pisze: przerywana procami brzasku

co to są "proce brzasku"?

Quincunx pisze: która miała być czymś nieskończonym
rozbiera się kładzie i usypia
o świcie skazani na samotność

a czemu tutaj po wspólnej nocy, nagle są w szpitalu? I handlują prochami?

Przepraszam, ale nie jestem targetem.

Nie ma źle P.Yonk. Przyjąłem bezboleśnie rzecz na słoneczny splot. Też nie wszystko czytam i ogarniam. Cudze myśli płoszą nas jak koronawirus. Jasność. Bywaj i przebywaj.

To może tak w odpowiedzi na jeden z wątków.

z pewnej perspektywy
dylematy chorych na zwątpienia
ważą tyle samo
co zuchwałe pewności

materia i myśl
to puch i piórko wystawione na kosmiczny wiatr
(czasami myślę, że komiczny) który
gdziekolwiek Powstałe zwiewa i upycha
pod rygiel nieoznaczoności

paradoks – wybór mocno drążony
sam sobie podmiotem
nie bierze nas pod uwagę

więc świadomie przyporządkowani
w centrum i na dalekich prowincjach
w symbiozie z labiryntem
(budując korytarze i zakręty)

wierzmy w to
co czujemy
w nic więcej

przychodzi taki dzień lub noc
kiedy drogowskazy są zbędne
bo wiesz
error 404 każdemu w pakiecie

serwer za nic nie chce znaleźć żądanego pliku
każdemu
tak samo blisko i daleko

Wrotycz, piękna odpowiedź. Bardzo piękna. Zasługuje na osobny wątek, ale decyzję zostawiam Tobie.

P.Yonk, kilka słów jednak ode mnie.
Czasem w utworze widać dbałość o piękno i czystość każdego słowa. O jasność metafor i pedantyczne wersowanie.
Czasem utwór może być pełen brudów, złego frazowania, dziwnych metafor zrozumiałych niby tylko dla autora a wali po głowie i szarpie duszę.
I każdy kto czyta, będzie odbierać inny przekaz. To taka oczywista oczywistość.
W Powiatowym nie trzeba szukać logicznych treści, ani sensu metafor.
Bo ich tam nie ma.
Jest za to obraz świata widziany emocjami a nie oczami.
Mnie poszarpało, na Tobie nie zrobiło żadnego wrażenia. I dobrze. Tak właśnie ma być.
Na tym polega piękno całego tego naszego pisania i czytania

Kurdesz, a ja po prostu chciałem napisać, że jeszcze do niedawnego „przedwczoraj” miałem Tatucha, który kazał mi czytać Szekspira w oryginale, malować lepiej niż malował Picasso i kochać Tę, która zapomniała, jak się kocha nas obu.
Dlatego właśnie polazłem głębiej w tę Jego prowincję i zrozumiałem, że to miejsce, nawet objęte ramieniem, potrafi kląć. A ja razem z nim.

"Target" nie ten?
Szczerze i najszczerzej – nic mi do tego P.Yonk.

Dzięki Sarah i dzięki Wrotycz.
Zapamiętajcie.

Sarah pisze: I każdy kto czyta, będzie odbierać inny przekaz. To taka oczywista oczywistość.

no oczywiście, dlatego się tłumaczę, że nie jestem targetem. I nawet jeśli

Quincunx pisze: Szczerze i najszczerzej – nic mi do tego P.Yonk.

- może jednak trochę coś Ci do tego? Bo jednak piszesz po to, by inni czytali?

P.Yonk pisze: może jednak trochę coś Ci do tego? Bo jednak piszesz po to, by inni czytali?

Autoreklama? Zapukałeś do mnie pierwszy, to odpowiadam.
Proste i nieskomplikowane. Raczej.