jeżeli poezja, to wyłącznie prawdziwa,
którą można unieść w pamięci;
jeżeli słowa, to niezbyt wygodne, tak aby
raniły poszarpaną szczerością;
jeżeli wiersze, to słyszane przez świat,
to mówione głośno,
zapisane w kamieniach,
wysiane jak zboże.

nikt ci nie powiedział, że wolno zapominać,
nikt ci nie kazał się przyzwyczajać,
do zła,
do świata wyznaczonego koleinami czołgów.

Jakie to piękne. Dziękuję!

Wolha.Redna, ;*

Nie do końca rozumiem, co to jest poszarpana szczerość, która rani. To jest, samą raniącą szczerość rozumiem, tylko poszarpanie w tym kontekście nie bardzo. Że trzeba wyszarpać z siebie coś autentycznego, co rani? Ale kogo rani? Twórcę? Odbiorcę? Oboje? A skąd wiadomo, że rani ich to samo?

Cały wiersz bardzo mi się podoba - taki strzał z oczywistości między oczy. Powoli zapominanych, pokrywających się kurzem i błotem oczywistości. Oczywistości, które podważano, w których grzebano patykiem i wywracano je na lewą stronę tyle razy, że teraz ledwie żyją.

Wiersz robi im rezurekcję, reanimację i reaktywację.

A poza tym, fajnie by wyglądał w lekturach szkolnych - idealny temat wypracowania.

Thana pisze: (pt 19 sie 2022, 07:05) Nie do końca rozumiem, co to jest poszarpana szczerość, która rani. To jest, samą raniącą szczerość rozumiem, tylko poszarpanie w tym kontekście nie bardzo. Że trzeba wyszarpać z siebie coś autentycznego, co rani? Ale kogo rani? Twórcę? Odbiorcę? Oboje? A skąd wiadomo, że rani ich to samo?

to takie moje odniesienie do tego, że nie są zbyt wygodne (słowa), takie trochę zrobienie czegoś co mozna dotknąć ze szczerości - nawiązanie do tego fotela z wiersza Barańczaka.
no i każdego rani co innego, ale zawsze to co rani jest dla niego autentyczne.

Thana pisze: (pt 19 sie 2022, 07:05) Cały wiersz bardzo mi się podoba -

dziękuję ;*

A dlaczego akurat do fotela Ci słowa pasują? Nie do ubrań, nie do planów, tylko do fotela?
Przy okazji: przeczytałam jeszcze raz swój pierwszy komentarz - ja tam napisałam: oboje. Twórca i odbiorca w rodzaju męskim, czyli powinno być obu (rani ich obu), chociaż jeśli jesteśmy tu Ty i ja to Autorka i Czytelniczka, a zatem obie. A ja napisałam: oboje. Ona i on. Ty i Barańczak? To kto to przeczytał, skoro mnie tu nie ma?

Dlaczego do fotela? Nie umiem odpowiedzieć.

Thana pisze: (pt 19 sie 2022, 07:05) fajnie by wyglądał w lekturach szkolnych

Rozbieranie ithi, na wersy? No nie wiem...

A tak poważnie.
Smutek. Znów smutek i niezgoda połączona z bezsilnością.
Że trafia? Trafia bo i chybić byłoby Ci trudno.
Ale mnie się ciągle marzy coś lekkiego, ulotnego. Pastelowego.
Na przekór temu wszystkiemu co nas otacza.
No marzy mi się i już!

Sarah, ;*

Thana pisze: (pt 19 sie 2022, 07:05) A poza tym, fajnie by wyglądał w lekturach szkolnych

Przypomniało mi się, że byłam w którymś podręczniku do języka polskiego. (Mielcarek)