(czyli luźne nawiązanie do „Zasad filozofii” Georga W.F. Hegla)

szumy w tle są ważne
mimo że zamazane nie pozwalają zapomnieć
niewiele znaczą pokrywające je runy nie sięgają
sekretu

trzeba położyć szare na szare by uzyskać
wyrazistość kiedy sowa Minerwy wyleci o zmierzchu
wszystko stanie się jasne
czy dlatego nawet myśl jest tylko ciemnofioletowym
cieniem rysującym krakelury wybrzmiałych
wspomnień

we wnętrzu jeszcze ciepłej dłoni układam
niedopasowane puzzle
pamięci rozsypane paciorki
zbędnych słów skarżą się
żałośnie

próbuję pozbierać nie kalecząc przyszłych marzeń
bezszelestnie upadających czarno-białymi snami
kiedy chłód prześcieradła kładzie się cieniem
na powiekach
znikam

chłonąc ostatnie ślady
czułości
---
LuBe
trzydzieści jeden, pięć,
dwadzieścia dwadzieścia trzy