***(po śmietniku życia)

1
po śmietniku życia

wodzę smutnie oczyma

drogą zawiłą i śliską

kroczę pośród drobin

tylko smród straszny

jest mi towarzyszem

z nim może znajdę

słowo precz wyrzucone

którego tak mi brak



Robert Cazpian Sękala
żyć wedle chęci lub wcale nie żyć .
ODPOWIEDZ

Wróć do „Poezja biała”