"Dom"



Stary dom...

Na skraju przepaści.

Młody jego wygląd zewnętrzny,

Stare jak świat całe jego wnętrze.



Powiadają, że duchy w nim mieszkają.

Wielu śmiałków próbowało w nim zostać. Niestety!

Jedni uciekli natychmiast z krzykiem na ustach.

Inni zostali na dłużej. Biedacy! Oj! Nieszczęśliwi!



Dom wprowadził do ich żyć chaos

Przelał w nich swój ból,

nie do zniesienia...

Uciekli!



A dom...

Został.

Znów.

Sam...



Marik Vao

Nie mi oceniać składnie wiersza i inne skomplikowane rzeczy, cóż nie znam się. Muszę przyznać, że moja interpretacja tego wiersza do mnie trafiła. Nie wiem czy o niej myślałeś, bo jest poniekąd pokrętna, ale o to chodzi, żeby każdy sobie coś z wiersza wygrzebał Podsumowując podobał mi się

Moja też jest dość pokrętna, więc może się zrozumieliśmy

Dziękuję bardzo.

ani tematyka ciekawa, ani wykonanie. Czekam na inne wiersze `o czymś` a nie o pierdołach;p



pozdrawiam Marik:)

jak dla mnie jest to wstęp do opowiadania, powiedzmy, ale coś z poezji to raczej nie.

Marik, jednym słowem - nie.

Rozwijając myśl:

Młody jego wygląd zewnętrzny,

Stare jak świat całe jego wnętrze.

Cóż to za metafora jest, ja się ciebie ładnie pytam? Jej jednoznaczność uderza czytelnika w oczy dobitnie i nieuchronnie niczym chmara komarów wieczorną porą w wakacje na jeziorem. Abstrahując od faktu, że estetycznie to zdanie jest błeeee^2.



Dalej potwierdzają się tylko najgorsze obawy, jakie mogą dopaść człowieka już na początku utworu.



Marik, zdecydowanie trza popracować nad bogactwem metafor i upoetycznieniem wypowiedzi. Nie można tak w czytelnika rzucać zwykłymi zdaniami o zdecydowanie niskim poziomie liryczności i pokrętności mając nadzieję, że kogoś to zainteresuje.

Nie i nie. Pika protestuje. Pika chce poezji a nie wyrobu wierszopodobnego.

Ja rozumiem, co autor chciał powiedzieć i jest to niegłupie, a nawet bardzo sensowne. Ale forma wypowiedzi jest - delikatnie ujmując - <tak, tak, Piko Ty moja> właśnie wier-szo-po-do-bna niestety.