powtórzyłam słów kilka

głodującemu w Afryce

dziecku



ono gonić musiało

smaki i niesmaki

dbać o siebie

tęsknić



odsięgnąć chciało

najniższych szczebli

tutejszej nędzy

zaznać okruchów życia

w jego mniemania bogatych

europejskich biedaków



skryło się za odbiciem

serca wstrzemięźliwego

krzyczało skulone

że prawda wywrze i wyprze

samą siebie zza mgły



patrzyło na mnie

wytrzeszczonymi w zapalniczkach

oczami

wołało że bywają gorzej

osmagani oddechami



nie umiało złapać kurczowo

zdań wyciśniętych

że tutaj nam źle i niedobrze

po co narzekamy?



szeptało raz po raz

że u nas nie ma mniej

tylko zawsze więcej

19.03.08