leże skulona na starym tapczanie

wokół jest pustka tylko cztery ściany

choć gwar na zewnątrz cieszę się z ciszy

w oddali tyka powoli zegarek



gdy słychac krzyki nikt nie jest spokojny

gdy cala wina spoczywa na tobie

w twoją niewinnośc nikt ci nie uwierzy

bo co ty możesz miec do powiedzenia?



w głowie pełno myśli

odtwarzam każdą chwilę

choć to tylko słowo, trudno je wymówic

bo wiem, ze to nie moja kolej by znów przeprosic





(jeden z moich pierwszych wierzy)