Latest post of the previous page:

Ładny wiersz. Przesiąknięty bólem. Frustracja i pat w sytuacji, gdy pragniesz a nie dostajesz. On tak często jest brutalny i silny, ale to ją kręci, w końcu ma zapisane w genach oparcie w męskiej sile i brutalności to dawało kiedyś spokój i bezpieczeństwo w stadzie. Dziś tylko rządzi kobietami w związkach. Kurczę mam nadziej że nie brzmi to jak analiza psychologiczna autorki. Jeżeli tak , to przepraszam. On też stara się kochać , jednak coś tutaj trzyma ich w sposób zatruty, bez łaski i współczucia.

Medea33 pisze:

xbc pisze:Zastanawiam się tylko: po co nawiasy i czy ten koniec „(w dół)” coś traci bez nawiasów?

Powinnam była to już na początku zaznaczyć. To jest moja wątpliwość - zastanawiam się czy jest konieczne do zrozumienia, czy też to już łopatologia.

Muszę przyznać, z perspektywy odbiorcy, gdyby całkiem usunąć "(w dół)", to wiersz totalnie nic nie traci, a nawet zyskuje:)