Czuję twą rękę na ramieniu…

Patrzę Ci w oczy…

Nasze spojrzenia spotykają się

Mój błękit nie przemierzonego oceanu

Twój brąz świeżo zoranej ziemi.

Tylko ty i ja.

Tylko my.

I tak do końca świata.





Czekam na krytykę

Nie podoba mi się. Bo tutaj głównie chodzi o dwie rzeczy: treść i styl.



Styl: nie zachwyca. Ogólnie porównania są dosyć typowe i ogólnie nic specjalnego. Nic innowacyjnego ( a to chyba ważne w wierszach białych).



Treść: tutaj też nic specjalnego. Wręcz przeciwnie. Coś strasznie, hmmmm, mętnego? Bo ileż razy można czytać "nasze usta spotkały się, staliśmy się jednością na tle błękitego bla bla bla"? żeby to było opisane jakoś oryginalnie. Ale nie jest. No więc nie ma kompletnie nic co by go wyróżniało na tle innych 50 000 tego typu wierszy.



Poza tym 'nie przemierzonego' razem.



Postaraj się wymyślić coś ciekawszego i ciekawie oddać to w słowach.



Pozdrawiam.

Zgadzam się z Patren.

Chłopakowi się spodoba, a innym...

Ja jestem chłopakiem.

Cóż ...czytałem po trzykroć i faktycznie muszę się zgodzić z wypowiedzią Patren;niemniej pisać...pisać ...pisać a słowa same uczynią mistrza...pozdrawiam wodoryt

Słabe. Miłość to piękny temat - sam napisałem dla ukochanej kilka poezyj - ale wymaga dużego wkładu pracy, żeby banał nie powstał. Zbyt ogólnikowe, bo właściwie o czym to jest. W poezji wbrew pozorom liczy się konkret.

To jest proza ułożona w wiersz.

I trochę banalne to. Powinnaś szukać nowych określeń, to ma być wiersz, moja droga.

Takim nikomu w głowie nie zawrócisz



Może i was kłuję, krytykuję i wydaję się nieżyczliwa, ale TęPIę wszystkie banały i tym podobne rzeczy. Chcę z was wypiłować prawdziwych poetów.

Do piór!

Myślę,że brakuje w nim czegos wyjatkowego,czegoś,co przciąga uwagę.A poza tym,to jest, taki...typowy.Ale pisz dalej!:)