nadwiślańskie kundle,
nadodrzańskie szczeniaki rwą się do walki;
jak jeden brat, w imię ojca, syna,
przez błękitny płat chciałyby tak
do nieba bram, bez skaz;

byle by tylko uchował się świat
płonących bud, gorących serc,
o tak!

Nawet nieźle. Takie pieskie klimaty. Porównanie do kundli i szczeniaków wydaje mi się trafione.

Spodobała mi się ogólna wizja i fajne porównania. Udało mi się go zinterpretować na kilka sposób co jest po prostu miłe.

Kord pisze:Spodobała mi się ogólna wizja i fajne porównania. Udało mi się go zinterpretować na kilka sposób co jest po prostu miłe.

Wieloznaczność wiersza często (nie zawsze - często) świadczy o jego niskiej jakości.