Wosk wyobrażeń roztopiony przez tlący się czas
spływa w głąb luster, by oblekać twarze.
Rysy naznaczone ciepłem pogłębiają się,
sinieją jak niebo. Chwila, w której dzień
przechodzi w wieczór pozostaje nieuchwytna.

Wpatrzony w ogień, nie zastanawiasz się
jak płonie ani kiedy zgaśnie.
Nuty wpisane w źrenice niczego nie wyjaśniają.
Nie umiesz czytać melodii z oczu
ani z kart historii. Pieśń sączy się
między twoimi palcami, zawsze gęsta.

Wosk, muzyka i ogień są tym samym,
namiętnością zsiniałego z zimna człowieka.
Gdy się w nie zapadasz, ważne jest tylko trwanie...
tylko to, co teraz.

Wiesz dobrze, że rozrzedzenie melodii
nie jest możliwe. Brnij więc raz w węgle
raz w śniegi. Nie siedź nad świeczką
ani przy kominku. Zapomnij... wszystko to już było.

Znaczy, że co? Carpe diem?
Przydałyby się rymy.

wosk wyobrażeń roztopiony przez tlący czas
spływa w głąb luster by oblekać twarze
rysy naznaczone ciepłem pogłębiają
sinieją jak niebo i chwila w której dzień
przechodzi w wieczór pozostaje nieuchwytna

wpatrzony w ogień nie zastanawiasz
jak płonie ani kiedy zgaśnie
nuty w źrenicach niczego nie wyjaśnią
nie umiesz czytać melodii z oczu
ani z kart historii - pieśń sączy
między twoimi palcami zawsze gęsta

wosk muzyki i ogień są tym samym
namiętnością zsiniałego z zimna człowieka
gdy w nie zapadasz to ważne jest tylko trwanie
tylko to co teraz

wiesz dobrze że rozrzedzenie melodii
nie jest możliwe brnij więc w węgle
raz w śniegi i nie siedź nad świeczką
ani przy kominku
zapomnij
wszystko już było

Eris, problem w tym, że za dużo gadasz. Napisz kiedyś wiersz na jednym oddechu, jakbyś stała przed plutonem egzekucyjnym. Samo sedno. Albo drabelki potrenuj.

Ruino, czy Ty cierpisz na siękozofobię?

Thana pisze: Ruino, czy Ty cierpisz na siękozofobię?

To tylko taka moja luźna interpretacja nic poważnego. Autorkę proszę żeby się niczym nie sugerowała.