Poprowadź nas ku złocistej chwale,
Powstań z kolan dumna wilczyco,
Unieś czoło, obejmij groźnym wzrokiem ziemie wroga.
Czy pamiętasz dni, gdy nie przebyte lasy Brytanii były naszym domem?
Wysłanniczko Andrasty, ulubienico Epony,
Uratuj nas, dzielna córko rozległych kniei.
Chwyć włócznię,
Zaprzęż swe rumaki,
Stań na czele niezliczonych orszaków.
Pomścij wszystkie krzywdy,
Każde poniżenie i niesprawiedliwość,
Wszelkie okropności, które Twój lud musiał w milczeniu znosić.
Zakończ to!
Niechaj wróg pełza u Twych stóp!
Niechaj koła Twego rydwanu zmiażdżą to robactwo!
Niechaj ukorzą się przed furią iceńskiej królowej!
Niechaj nikt więcej nie ośmieli się podnieść na Ciebie swej splugawionej dłoni!
Przepędź bezczelnych intruzów!
Spal ich miasta!
Zwiastunie wolności,
Jedyna nadziejo,
Wyprowadź nas z czeluści rozpaczy,
Przegoń cierpienie, wiszące nad nami niczym burzowe chmury, czyhające na moment, gdy będą mogły zesłać na ziemię swój gniew.
Przywróć dni światłości, które zdawały się na wieczność utonąć pośród zdziczałych fal.
Dziś to się zmieni!
Piękna Boadiceo, poprowadź nas ku złocistej chwale!

RikaEllen pisze: nie przebyte

Po wszystkich reformach ortografii się pogubiłem, teraz to jest już poprawne, czy niepoprawne jak kiedyś?

Co do reszty, hm, w książce fantasy bym zaakceptował jako takie niby-tłumaczenie, jako wstawkę... ale jako całość, nie porywa. Ale, jak pisałem wiele razy, jam człek prosty lubiący tradycyjne ludowe zaśpiewki, a poezji nowoczesnej nie rozumiejący i się nią nie zachwycający.

szopen pisze:

RikaEllen pisze: nie przebyte

Po wszystkich reformach ortografii się pogubiłem, teraz to jest już poprawne, czy niepoprawne jak kiedyś?

Co do reszty, hm, w książce fantasy bym zaakceptował jako takie niby-tłumaczenie, jako wstawkę... ale jako całość, nie porywa. Ale, jak pisałem wiele razy, jam człek prosty lubiący tradycyjne ludowe zaśpiewki, a poezji nowoczesnej nie rozumiejący i się nią nie zachwycający.

Znaczy, to miał być typowy, napompowany hymn pochwalny :(