Noc

Nocą skrzypiąca podłoga gawędzi z fortepianem,
kran szlocha w samotności,
zegar traci poczucie czasu,
a telewizor śni czarno-białe sny.

Nocą zmęczona fabryka ćmi papierosa, wypuszczając w niebo kłęby dymu.
Nocą stary polonez gnije w samotności, biorąc zimny prysznic.
Nocą wiatr gwiżdże blaszaną melodię.

Nocą ludzie to muchy, uwięzione w lepkim świetle sodowych lamp.

To nie jest złe.
Tylko powtarzająca się noc więcej brudzi niż pomaga w odbiorze.
Zobacz, jak wyglądałoby to tak :

Noc

skrzypiąca podłoga gawędzi z fortepianem,
kran szlocha w samotności,
zegar traci poczucie czasu,
a telewizor śni czarno-białe sny.

zmęczona fabryka ćmi papierosa, wypuszczając w niebo kłęby dymu.
stary polonez gnije w samotności, biorąc zimny prysznic.
wiatr gwiżdże blaszaną melodię.

ludzie to muchy, uwięzione w lepkim świetle sodowych lamp
nocą

Zgadzam się w stu procentach z Sarah, po zmianach ten wiersz jest jeszcze lepszy, ale i przed zmianami prezentował całą kolekcję wspaniałych, onirycznych obrazków, jak na przykład ten:

zmęczona fabryka ćmi papierosa, wypuszczając w niebo kłęby dymu

albo ten

wiatr gwiżdże blaszaną melodię

Podobało mi się

Dziękuję za odpowiedzi. Sarah faktycznie po twoich zmianach ten wiersz prezentuje się o wiele zgrabniej. Kadah, cieszę się, że się podobało. Dziękuję :>

Orly pisze: Sarah faktycznie po twoich zmianach ten wiersz prezentuje się o wiele zgrabniej

Ja wyrzuciłam tylko noc.
A reszta, ta zgrabna - to Twoje słowa

Orly pisze:Noc

Nocą skrzypiąca podłoga gawędzi z fortepianem,
kran szlocha w samotności,
zegar traci poczucie czasu,
a telewizor śni czarno-białe sny.

Nocą zmęczona fabryka ćmi papierosa, wypuszczając w niebo kłęby dymu.
Nocą stary polonez gnije w samotności, biorąc zimny prysznic.
Nocą wiatr gwiżdże blaszaną melodię.

Nocą ludzie to muchy, uwięzione w lepkim świetle sodowych lamp.

Straszne to, nocą chłodną, gdy nad jeziorem białą tęczą ranek wita; brak słów...