Wiersz - wariacja, inspirowany piosenką zespołu Maneskin - "The lonlinest",

piosenka:


Zabrała ze sobą niemal wszystko
Zostawiwszy
Tę najbardziej umęczoną cząstkę jego
I jeszcze pewną rozpoczętą historię
Co do dzisiaj
Nie umie się napisać jak trzeba
Jak każą jakieś brednie i dyrdymały

Ale to nie to nie twoja wina
I nie moja
To nie nasza wina

Dobrze mamy w głowach
Że żyjemy
Po swojemu
A w genach że odpływamy dokąd tylko zechcemy

Nie spotkałam kogoś kto tak bardzo by…
Myślałam że na swój własny ślub włożę czerń
Podobno on w pewnej kobiecie aż do granicy obłędu pokochał ten kolor

Ja też emigruję w inne wymiary
Zaginam rzeczywistość
Gdzie ani życie ani śmierć ani nawet czas
Tylko ta melodia brzmi w uszach
Zakładam glany
I jak za nastoletnich lat radio na cały regulator
Tańczę
Ale teraz odróżniam kiepską muzykę od tej dobrej

Interesujący wiersz. Trauma po stracie kogos bliskiego, która zabrała wszystko poza "umeczona cząstką".
Ale jest i pozytywny aspekt na koncu gdy bohater przechodzi w inne wymiary, ale nie tepo oddajac sie transcendentalnej przyjemnosci - lecz odrózniajac dobra i zła muzykę.