"żołnierzu! Tulę twoją głowę, pieszczę twoją twarz,

całuję cię w ukochane usta i szepczę do ciebie

poprzez morza i lodowate rosyjskie trawy...

Aleksandrze kiedyś mnie niosłeś,

teraz ja poniosę ciebie w wieczność."



["Jeździec miedziany" Paullina Simons]





Mój żołnierzu - przez mrozy przeniknęliśmy

nietknięci odmrożeniem kończyn choć

serca już na wpół zamknięte a usta

roztopione martwicą krajobrazu.



Rosyjskie blokady przeszliśmy

z tarczą w dłoniach i śniegiem

w oczach - choć daleko jeszcze do

zielonej łąki i promieni słońca

my dalej kopiemy w ziemi

w poszukiwaniu spokoju.



Razem przeszliśmy przez Leningrad

pełen bomb i krzyczących ludzi.

Muszę cię chronić przed zimnem

tej wojny mój żołnierzu.

Dlatego tulę cię do serca i niosę w sobie

do dalekich krain - z dala od

wrogich wojsk i szronu.

Lodem obrośnięte rosyjskie trawy

szepczą o poległych i o krwi przelanej.

Zabiorę cię stąd w bramy wolnych ludzi.



Mój żołnierzu - przez mrozy przeszliśmy

nietknięci odmrożeniem dusz choć

serca na wpół uśpione zimą a usta

zmrożone spojrzeniem martwej ojczyzny.