Wiara

Biegnąc z zamkniętymi oczami opuszczasz krainy

Gdzie ziemia pachnie świeżą miętą a drzewa

Na nowo obrastają w pióra niczym małe zielone

Papużki – zbyt zuchwały krok na przód

W żmudnym procesie ewolucji podwórkowych

Gołębi - najpewniej z obawy przed zemstą

Pradziada Darwina cofasz dłonie wabione

Przez perlistą poświatę na udach dziewczyny.



Z pewną przykrością zrzucasz z kolan ciepłe

Futerko kota – zbyteczny nadmiar luksusu w twoim

Ascetycznym życiu nie bardzo rozumiesz czemu

Prycha obrażony. Momentami zaczynasz obawiać się

że w swojej indywidualności zboczy z jedynej

Właściwej drogi. Nienawidzisz tych którzy zdradzili

A może – nienawidzisz ich wolności



– i z tą nienawiścią zostajesz wyniesiony pod

Niebiosa. Teraz, gdy stoisz na samym szczycie

Nad przepaścią, nie myśl już więcej o niczym.

Zaufaj Panu. Skocz.

Bardzo podoba mi się to operowanie obrazkami, zwłaszcza w bardziej plastycznych zwrotkach 1 i 2, za to 3 jest już czysto refleksyjna. Tak się zastanawiałem do czego zmierzasz i do samego końca wiersza nie byłem pewien. Nie wiem wprawdzie jak ziemia może pachnąć miętą, ale i tak ten wers jest jednym z moich ulubionych. Podsumowując- naprawdę dobra poezja.

Dziekuję bardzo za opinię

Puenta przewrotna, najbardziej zwróciła moją uwagę, a sam wiersz - dobrze się czyta, chociaż raczej nie zatrzymał na dłużej - zabrakło mi w nim tego czegoś, co przykuje uwagę. Ale zapis w porządku, poczekam na kolejny.



PS. na przód piszemy łącznie

Nie lubię powtarzać tego, co już zostało powiedziane ale niestety muszę się w 100% zgodzić z rozmówcą. Skuszona tytułem zajrzałam i dostałam, to czego oczekiwałam, jednak dopiero na końcu wiersza. Właściwie, gdyby przerobić ten koniec tak, by zaczynał się jakoś sensownie, mógłby być spokojnie osobnym bytem poetycznym... i ten osobny być by mi się bardzo podobał. Nie znaczy to, że początek jest zły. Dobrze się go czyta ale jak wspomniał mój przedmówca, raczej nie zostaje w pamięci na dłużej. Ogólnie rzecz biorąc -> nice

Dodane po 1 minutach:

Nie lubię powtarzać tego, co już zostało powiedziane ale niestety muszę się w 100% zgodzić z rozmówcą. Skuszona tytułem zajrzałam i dostałam, to czego oczekiwałam, jednak dopiero na końcu wiersza. Właściwie, gdyby przerobić ten koniec tak, by zaczynał się jakoś sensownie, mógłby być spokojnie osobnym bytem poetycznym... i ten osobny byt bardzo by mi się podobał. Nie znaczy to, że początek jest zły. Dobrze się go czyta ale jak wspomniał mój przedmówca, raczej nie zostaje w pamięci na dłużej. Czeka się niejako na "sedno".

Ogólnie rzecz biorąc -> nice

Jakby napisac końcówke na początku to pisanie dalej retrospeckiji byłoby bez sensu totalnie... Jakaś chronologia powinna być zachowana myślę... Ale dziękuję za opinię.

To co cenię w wierszach Tusi to charakterystyczny styl, który wyzułam już po przeczytaniu jej 3 wierszy - a to bardzo rzadko mi się przytrafia.



Aż mam ochotę podziękować, że te wiersze tak umilają mi to zimne popołudnie, tego koszmarnego dnia

Earth, bardzo się cieszę, że Ci się spodobały.