za zamkniętymi drzwiami



sny zostawiamy w przedpokoju

chociaż mówiła że wrosła korzeniami

ocierając się o wczorajsze



nikt nie przypuszczał że sprostamy

ślady stóp na dywanie emanowały

jeszcze obiecanym



to miał być nowy świat

…na wzdłuż i w poprzek



dziś co najwyżej

możemy utkwić w łazience

by dawać sobie względności

coraz wolniejszym



oddechem

Moim zdaniem to najlepszy z wierszy, ktore dotychczas tutaj umiesciles... Ma to cos...

W samej istocie to piękny wiersz....pisałem już o nim na innym forum Tobie więc się nie będę powtarzał brawa!!!



pozdrawiam