Styczeń

Wielki Wóz

Sunie dostojnie

Po zamarzniętej tafli mlecznej drogi



Szprychy gwiezdnych kół

Błyszczą przy każdym obrocie

Skrzypią



Ciągną po śniegu cień mojego domu

Oświetlony zimową pełnią

Dyszel rozpalony do białości

Trzaska



W dymie z komina iskrzą lunarne diamenty

Kocie oczka niebieskiej autostrady

Okruszki manny z nieba

Mroźne dukaty

W zaspie



Tylko kominek jest prawdziwy

Hmm .. taki fajny zimowy klimat ma ten wiersz .

Poetyfikatorzy są, ale dowiedzieć się czegoś o wierszach nie da rady. Jeśli wiedzą nawet o czym czytają to chyba starają się to ukryć.

Wiersz jak dla mnie słaby, opisowy, może i inspirowany zimą, śniegiem, a może pisany już w roztopach. O czym? O zachwycie zimą? Czystym grudniowo-styczniowym niebem na którym widać wyraźniej gwiazdy? Nie wiem, może i tak.

to ja Ci powiem wiedźminie89

Wstałam w nocy i przez okno zobaczyłam cień mojego domu obrysowany wyraźnie na styczniowym, iskrzącym, bialutkim śniegu. Normalnie cień tworzy nam słońce, a ten stworzyła pełnia księżyca. Niebo było czyściutkie, bez jednej chmurki, a na nim roje gwiazd. I wyraźny, duży Wielki Wóz. Mróz dobrze poniżej -10. Ja to tylko opisałam natychmiast.



Poczekaj. I do Twoich wierszy dojdziemy. Ten - jak widzisz jest ze stycznia, a tu już koniec marca. Dopiero dziś doczekał się weryfikacji. Cierpliwości.

Gra pisze:Ten - jak widzisz jest ze stycznia, a tu już koniec marca. Dopiero dziś doczekał się weryfikacji. Cierpliwości.

I to dzięki komu hehehe .

Ładnie napisane, ale to tyle, jak dla mnie. Ktoś tu kiedyś napisał, że nadmiar środków jest niewłaściwy( teraz nie pamiętam kto, nieistotne), tu dla mnie za dużo środków w stosunku do treści.