"Przodkowie"



Historii koniec

początkiem jest,

Lasy pradawne

mrokiem okryte,

Wojów słowiańskich

wojny zew

Przodków pamięć

w boju pomścić



Za ziemie walczących

za dom swój ojczysty

Za matkę która ich karmi...

I krwią przelewać

Najwyższy cel,

Zginąć z honorem

w walce



W szeregu staną

ramie w ramię

rogu melodią wezwani

i zalśnią w słońcu

ich tarcze i miecze

ostatniej krainy otchłani



Chłodny jesienny poranek

mgłą walki pole okryte

oddechów drżenia śpiew

krew, serca szybkie bicie



I ruszą do walki

w Peruna siłę odziani

Gromowładny - Bóg wojny

pokrzepi swych wojów oddanych.



I szczęknie stal mieczy

melodia wiatrów echem niesiona

Padną śmiertelnie ranieni

ostatni dech z piersi wydając



Zmieni się walki pole

zostaną tylko umarli

złożeni w kurhanów domach

odnajdą swych przodków

pradawnych



Historia koło zatoczy

Płomienie pamięci wygasną

Wiatry prochy rozniosą

Znikną, jak inni znikają...



Lecz w naszej pamięci zostaną,

Słowianie Waleczni

Ojcowie Dawni,

Przodkowie Nasi,

Nasze Korzenie

Z ich krwi stworzeni

Tej krwi oddani....

Hmm ... zacząłem czytać i sobie pomyślałem , że super bo ktoś się zabrał za taką tematykę tutaj , mnie jakoś odwagi nie stało na podjęcie tej tematyki bo za bardzo uciekam wtedy w podniosłe tony i komicznie mi to wychodzi ale ... do rzeczy .. czytam czytam i po prostu w pewnym momencie się znudziłem :( . Jak dla mnie przegadałeś trochę ten wiersz , a szkoda .

Nie czepiam się podniosłego tonu bo w takim wierszu raczej z natury rzeczy się on pojawi ... ale nie wyszło to nawet śmiesznie tak jak to mi wychodzi więc jest chyba nieźle .



A się rozpisałem to do mnie nie podobne . Podsumowując za temat plus , za przegadanie wiersza minus , budowa też troszkę miejscami mnie drażniła ale to może tylko mnie więc się już dalej nie rozpisuję .