To bardzo stary tekst z początków mojego pisania ,a le sobie go tu wrzucę

_____________________________________________________________





Prawda myśli to tylko fałsz podstępny

przyobleczony w wykrochmaloną biel pościeli

z głową złożoną na miękkim puchu poduszki

by utulić w śnie niepokój duszy



kłamstwo tak ohydne to tylko prawda poszarzała

ubrudzona w przemijaniu, poplamiona zapomnieniem

pełna subiektywnych myśli oraz przeinaczeń

spoczywająca na dnie kadzi pełnej oczekiwań i goryczy



i tylko kochanie jest złotem najszczerszym

kruszcem najwyższej próby i pełnym blasku

oplecione błękitną wstążką smutku

utkaną przez szarą codzienność

pełne treści i wysycone kolorami.

Umarłam jednak ze śmiechu i jeszcze się turlam: pamiętasz taki wierszyk, gdzie miałeś tylko jeden przecineczek i zestresowało Cię to bardzo, owocując błędem?

A tu...

przemijaniu , poplamiona

znowu ta sama spacyjka malutka. Jeden jedyny przecineczek na trzy strofy i pacz pan :-D

HAHAHHAHA ! Już poprawiam .

heh. zabawne.



ale jeśli to początki Twojego pisania i tak dobry wiersz, to ja chyba się idę schować.- nie umywam się do takiego towarzystwa. - jesteście za mocni.