Łap w żagle wiatr



No dalej,

złap w żagle wiatr,

jeden taki nie łapał

i jak kamień spadł,

skręcił sobie kark,

i zginął po nim ślad.



No dalej,

szczęście z odważnymi gra,

napina się, rozluźnia i napina,

obdarowuje i zabiera,

po twarzy gładzi,

albo kopie w zad,

ale gra-

głowa przy głowie,

przy gnacie gnat.



Świetlana przyszłość za rogiem, tuż,

tylko wiarę miej,

a wiara taką ma moc,

że nawet gwiazdy od nowa ułoży,

zamiesza w nich, jak kosmiczny wiatr,

i astrologów cały sztab

nie będzie miał szans

odczytać niczego z tych gwiazd,

bo kto wiarę ma i odwagę,

sam sobie wyciosa swój los z bryły życia.



Słodki Pan umieścił nas tu

i dał nam dwie ręce,

dwie nogi i głodny brzuch

- dwie ręce

żeby łapać to, co zsyła los,

dwie nogi, żeby zawsze dojść

i brzuch, żeby z radością napchać go tym,

co zesłał Bóg



(Dublin 2005)

Nie, nie. Białe toto to to nie jest. Szarawe lekko i na dodatek wcale nie mało tych rymów. Waham się więc. Czy przesuwamy do rymowanej i czepiamy się, że rymów jest sporo, ale nie za wiele i konstrukcji ni ciut ciut, czy zostawiamy w białej i wybielamy rymy, czy...(?) HELP WANTED from other Poetificators!

Jestem człowiekiem religijnym, więc szanuję sam temat. Nie podoba mi się jednak forma, styl. Jak dla mnie to znowu coś w stylu piosenki pod gitarę, za dużo rymów lub za mało- to trudne pisać z rymem, więc może popracujesz nad brakiem rymu, albo nad dobrym rymowaniem... Trochę więcej zdecydowania.

ja tam prawie nie wyczułem tych rymów. Można chyba zostawić tutaj- najwyżej będzie miał jeden błąd więcej.



A wiersz mi się spodobał. Ciekawe porównanie: żegluga i życie. Ostatnio też takie zrobiłem, tylko jeszcze nie wrzuciłem na forum (w poniedziałek mam zamiar troche poprzepisywac)

Ja bym zostawiła w białej. Główne ze względu na tą nieregularność w budowie i nie-do-końca-rymowatość. Na początku więcej rymów, potem mniej... Taka trochę kupa, jeśli bierzemy pod uwagę aspekt konstrukcji.



Zostawmy to tu, Gro. Na miano rymowanego, ten wiersz nie zasługuje



A sam w sobie jest dziwny. Ani mi się jakoś specjalnie nie podoba, ani nie wypala oczu. Generalnie, mam podobne wrażenie, co alouette. Nadaje się na spotkanie Oazy , żeby to wyśpiewać.



Wiem, mało merytorycznie :]

Pika said:

Zostawmy to tu, Gro. Na miano rymowanego, ten wiersz nie zasługuje

okej. Jak dla mnie, jest nijaki. Merytoryczną ocenę wiersza o tematyce religijnej sobie podaruję, bo się nie znam.