Bałagan

1
" Bałagan "



Na stole bałagan przeszłych zdarzeń

Z przewróconej szklanki leje się życie

Pośrodku stołu leniwie unosi się dymek

To w popielniczce niedopałek tli się ostatkiem sił

Pusta paczka papierosów wskazuje

- Ten jest ostatni!

Obok ogryzek wspomina przeszłe chwile

Czas gdy był pełnią marzeń zdrowej jabłoni

Rozrzucone po stole karty

ślady przegranej gry i obraz rezygnacji

Niedopałek wciąż się tli

Niewiarygodna cisza i spokój

Nawet krople życia spadające na podłogę

Nie wydają żadnego dźwięku

Nieme słowa krążą wokół stołu

- Co dalej? Co dalej?

Brak odpowiedzi jest nieznośny

A niedopałek wciąż się tli
żyć wedle chęci lub wcale nie żyć .
ODPOWIEDZ

Wróć do „Poezja biała”