zamknięte ściśnięte usta

nawet gdy

wydaje ci się iż jest ktoś

kto zrozumie

w ostatniej chwili

wycofujesz się

ludzie żywią się

nieszczęściem innych

jak zmory

nie warto



w ciągłym poszukiwaniu

psychoterapeuty

ukojenia

zbyt chwiejna

w swych postanowieniach

zamęczysz się sama

lub

zmartwychwstaniesz

lub zmartwychwstaniesz

poukładawszy swoje

życie

rany swoje

wyliżesz jak pies

lecz bez współczucia

cierpienie niezmiennie

płacze w samotności

Całkiem, całkiem. Przychodzi mi do głowy myśl lekko powiązana z wierszem, choć z niego nie wypływająca: "Najbardziej nieszczęśliwy człowiek na ziemi płacze w samotności..."



trochę to powtórzone zmartwychwstanie było wieloznaczne, bo brak interpunkcji dawał parę sposobów na zrozumienie tego.