Latest post of the previous page:

Wrrrróć. Odpowiedziałam, jak umiałam najlepiej.

Języki nie rozwijają się w próżni, lecz w kontakcie z innymi językami. Problem powstaje wtedy, gdy szybkość przyswajania nowych słów jest większa niż proces ich harmonijnego "wcielania" w istniejący język, a tak niestety dzieje się w przypadku zapożyczeń z angielskiego.

Niektóre słowa obcego pochodzenia (np. dach, plac) trudno byłoby zastąpić rodzimymi.

[ Dodano: Nie 26 Sty, 2014 ]
W języku polskim funkcjonuje m.in. wiele słów pochodzenia greckiego, o czym wielu ludzi niezbyt ma pojęcie (np. skafander).

Majorette pisze:W polskim języku jest tyle pięknych słów, jest tak bogaty, że można spokojnie zastąpić każde zapożyczone słowo kilkoma jego odpowiednikami.

Nie zawsze takie szukanie odpowiedników odnosi sukces np. w naukach, które dynamicznie się rozwijają. O ile pamiętam za PRL-u była taka próba w informatyce i wychodziły różne śmieszne potworki.

Majorette pisze:A jak nie można, to zawsze można inaczej napisać. Po co sobie psuć język narodowy?

To już chyba prędzej. Tak jak z naszym swojskim żęderem.

Sztucznością? W polskim języku jest tyle pięknych słów, jest tak bogaty, że można spokojnie zastąpić każde zapożyczone słowo kilkoma jego odpowiednikami. A jak nie można, to zawsze można inaczej napisać. Po co sobie psuć język narodowy?

A co, jeśli, przykładowo, zapisuje się dialogi w konwencji naturalistycznej? Dzisiaj każdy prawie kaleczy polszczyznę wtrętami z angielskiego. Wspomniane było "idę na party". Mało to takich slangowych określeń? "Nie rozumiesz? A, whatever." "Anyway, wczoraj byłem w..." i tak dalej.

Naturalistyczna powieść dziewiętnastowieczna była nadziana po brzegi francuszczyzną i jeśli realizuje się tę konwencję w XXI wieku, angielski musi być.

to nie chodzi już o naturalizm, tylko, że przy pisaniu powieści realistycznej powinno się zachowywać jakieś realia. Np. walutą w Polsce są złotówki, a nie dolary, a stolicą Polski jest Warszawa, tak samo ludzie w 2014 używają często angielskich wtrętów albo mówią "kurwa".

Co innego chyba powieść fantastyczna, groteska czy science-fiction - tu już możemy popuścić wodzy fantazji i np. sprawić, że menel spod bramy będzie używał słów niczym profesor Miodek

stąd te moje wątpliwości, które wyraziłem na poprzedniej stronie.

Akcentuję tę kwestię, bowiem rozmawiam sobie na swoim osiedlu z Sandrą, Jessicą, znam Majkela, i są to dzieci jak najbardziej pochodzące z polskich rodzin, nawet nie mieszanych, gdzie istniałby wpływ jednego z rodziców na wybór imienia.

Racja, chociaż na przykład Sandra jest już rozpowszechniona w Polsce, więc jakoś nie rzuca się w oczy...
Ale generalnie rzecz w tym, żeby imię było dopasowane do polskich realiów. Pewnie, że może bohaterowi być Fitzwilliam, nawet jak jest Polakiem z rodowodem od czasów Piastów, ale wtedy raczej jego otoczenie będzie zainteresowane, dlaczego rodzice akurat tak go nazwali. Chyba że autor wykreował społeczne sf, gdzie w Polsce już nie ma nic dziwnego w nadawaniu dziecku obcego imienia... no i tak w koło możemy szukać kolejnych wyjątków. Żadnych zasad!

I see what you did here...

Cerro pisze:Żadnych zasad!

Ale z umiarem. I tylko o to chodzi.

Loony pisze:walutą w Polsce są złotówki, a nie dolary

A całkiem spora liczba osób które znam mówi "dolany". "- Ile to kosztowało? - A, dziesięć dolanów". Taki żarcik z internetów. I co teraz?