Hmm, jak na spękanym asfalcie, to rozumiem, że to były pojedyncze kępki, a nie łąka. Nie wiem, czy może to być mowa o jakims specyficznym dźwięku - raz na jakić czas człowiek może na taką kępkę nadepnąć. Ale jeśli mowa o szeleszczącej trawie, to ja tu widzę bardziej łąkę, trawnik...

Jestem pewien, że to już gdzieś było, ale że nowa wyszukiwajka jest do... pupy, to pytam:
macie jakieś pomysły na zapis rozmowy "telepatycznej"? A dokładnie chodzi mi o taką, w której rozmówcy czytają sobie w myślach.

Podwójny strumień świadomości zrób. XD

Excuse me, Egon, you said crossing the streams was bad.

moim zdaniem, jeśli to jest tekst główny, współistniejący w narracją, a dialogi telepatyczne są zasadą konstrukcyjną, to pisałabym normalnie z wyrazistymi didaskaliami i atrybucją .

ale można też chyba kursywą. To zależny JAK są te dialogi obecne

No właśnie mam to zapisane normalnie i doszedłem do wniosku, że ten sposób nie oddaje "czytania w myślach". Jakąś "zwykłą telepatyczną rozmowę" może tak, ale w momencie kiedy do tego dochodzi odczuwanie emocji rozmówcy itp., to normalny zapis siada.
Aha, narracja jest pierwszoosobowa, kobieca.

to nie wiem. trzeba by popatrzeć na konkretne sytuacje narracyjne.
Może "siada" na poziomie wyższym niż wyróżnienie graficzne? można by zastosować wyróżnienie akapitowe:

cośtamcośtamcośtamcoś... (urywamy wielokropkiem natet w połowie wyrazu)
(telepatiatiatecośtamcośtamcośtamcośtamcośtamcośtam[...]koniectelepatii)
...cośtamcośtamcośtamcośtam

Właśnie o to mi chodzi - nie tylko graficznie w sensie kursywy czy czegoś takiego, bo to nie odda efektu. Dlatego napisałem "telepatia" - to ma być coś więcej. Zazwyczaj jak myślimy rozmowa telepatyczna, to po prostu wyobrażamy sobie zwykły dialog, tylko usta się nie poruszają. Ja myślę, że prawdziwa rozmowa telepatyczna byłaby dużo bardziej intymna - czytanie sobie w myślach, a wręcz wchodzenie sobie do głowy.
To powinno być płynne, dlatego urywanie nie wchodzi w grę. Tym bardziej że jest to narracja pierwszoosobowa.

B.A.Urbański pisze:Ja myślę, że prawdziwa rozmowa telepatyczna byłaby dużo bardziej intymna - czytanie sobie w myślach, a wręcz wchodzenie sobie do głowy.

to chyba znaczy, że musisz poradzić sobie w narracją w mowie pozornie zależnej - z precyzją zegarmistrza, by było czytelne. Nie da rady oprzeć się na graficznym myku

[ Dodano: Pią 17 Paź, 2014 ]
zmień na trzecioosobowego, wtedy ta polifonia się osadzi w narracji

Na trzecioosobową nie mogę zmienić, bo pierwszoosobowa jest potrzebna do czegoś innego.
Pozornie zależna jakoś topornie tutaj wychodzi, bo już próbowałem (m.in. przeplatania również). Tylko nie wiem, czy topornie wychodzi, bo używam niewłaściwego narzędzia czy topornie przeze mnie. Ponieważ wolę mieć o sobie lepsze zdanie niż gorsze, to skłaniam się do pierwszego i dlatego poszukuję jakiegoś innego narzędzia

[ Dodano: Pon 20 Paź, 2014 ]
Pokombinowałem trochę i jest lepiej.
Nataszo, dziękuję za pomoc

Hej B.A.

Nie wiem czy to cokolwiek pomoże ale w trylogii wampirzej Magdy Kozak (Nocarz, Renegat, Nikt) bohaterowie bardzo często porozumiewali się telepatycznie, w dodatku mieszając ten typ kontaktu z porozumiewaniem się normalnym, i całość była bardzo czytelna i "czytliwa".

Pozdrowienia,

G.

Cześć, Godhand!

Pomoże, pomoże
Miałem na liście "do przeczytania" i dzięki temu wyląduje na pierwszym miejscu.

Jakbyś jeszcze miał jakieś książki z rozmowami "telepatycznymi" czy czytaniem myśli, to pewnie by mi pomogło.


Pozdro!

B.

B.A.Urbański pisze:Miałem na liście "do przeczytania" i dzięki temu wyląduje na pierwszym miejscu.

Jakbyś jeszcze miał jakieś książki z rozmowami "telepatycznymi" czy czytaniem myśli, to pewnie by mi pomogło.

Uważaj! Może nie pomóc!

Nie raz rozmawiałem już z książkami i jakoś nic mi się nie stało, więc nie zaszkodzi spróbować telepatycznie

Chodziło mi o to, że nasiąkanie "cudzym" jest niebezpieczne dla oryginalności stylistycznej.