Ta refleksja naszła mnie, kiedy czytałem pewien kryminał. Narracja prowadzona była w trybie pierwszoosobowym. Kiedy doszło do finałowej konfrontacji protagonisty z czarnym charakterem (Ten zły miał broń, ten dobry zaś zerowe doświadczenie w mordobiciu, po prostu absolutnie nie miał szans wyjść z opresji bez pomocy osoby trzeciej), pomyślałem sobie: bohater przeżyje. Jest to pewne na sto procent. Dlatego, że on sam opowiada tę historię, a przecież nie mógłby tego robić, będąc martwym. Z tą świadomością z miejsca przestałem o niego się martwić. Czy według Was nie jest właśnie tak, że czytelnik mniej będzie bał się o życie Iksińskiego, gdy narracja jest pierwszoosobowa, w stosunku do trzecioosobowej?

To zależy od konwencji. Jeżeli czytasz fantastykę czy horror, to trup spokojnie może gadać z zaświatów. Ale przy "niemagicznym" kryminale chyba masz rację - narracja w pierwszej osobie może być ryzykowna.

Zawsze się może narracja urwać w momencie strzału. Tylko co to za kryminał, w którym nie wiadomo kto zabił :-D

Niepewność co do losów bohatera to tylko jeden z elementów dobrego tekstu, bynajmniej nie najważniejszy. Bardziej istotne jest jak autor opisze jego losy.

JAK chyba ogólnie jest najistotniejsze.

Uhm

giacomo9 pisze: Czy według Was nie jest właśnie tak, że czytelnik mniej będzie bał się o życie Iksińskiego, gdy narracja jest pierwszoosobowa, w stosunku do trzecioosobowej?

autor moze zrobić psikusa i na koniec ksiażki zmienić narrację na trzecioosobową, zamykajac pamietnik np.

Ciekawe spostrzeżenie, nie patrzyłem wcześniej z takiej perspektywy .

Tak, albo stwierdzić, że to był sen Nie ma lepszego sposobu, żeby wkurzyć czytelnika

ravva pisze:

giacomo9 pisze: Czy według Was nie jest właśnie tak, że czytelnik mniej będzie bał się o życie Iksińskiego, gdy narracja jest pierwszoosobowa, w stosunku do trzecioosobowej?

autor moze zrobić psikusa i na koniec ksiażki zmienić narrację na trzecioosobową, zamykajac pamietnik np.

A co z książką prowadzoną na zmianę w dwóch narracjach? Napisałam tak jedną i moim zdaniem jest ok . Czy ktoś jeszcze próbował tak pisać?

Spotkałem się raz ze stwierdzeniem, że prowadzić narrację w dwóch trybach jest ponoć niebezpiecznie Nigdy tego nie próbowałem - ale muszę się przyznać, ostatnio zaszalałem i w pewnym momencie powieści na chwilę zmieniłem czas narracji z przeszłego na teraźniejszy

Da się przeprowadzić narrację pierwszoosobową i zabić narratora. Wystarczy pisać w czasie teraźniejszym.

Yssl pisze:Da się przeprowadzić narrację pierwszoosobową i zabić narratora. Wystarczy pisać w czasie teraźniejszym.

To nie rozwiązuje problemu z tym, co będzie potem.

Ta zmiana brzmi sensownie, ale będzie trudna. Powodzenia życzę, jeśli się szarpniesz na to!

Spotkałem się raz z taką narracją w starym opowiadaniu fantasy z lat bodaj '80 Było całkiem udane.

Tak się zastanawiam - zawsze można stworzyć narrację mieszaną, tzn. regularnie trzecioosobową, która posiadałaby wstawki pierwszoosobowe, tylko bez sztucznych elementów typu "pomyślał X". Widziałem to w książkach Martina, wstawki pierwszoosobowe były kursywą i zdawały egzamin.

giacomo9 pisze:Spotkałem się raz ze stwierdzeniem, że prowadzić narrację w dwóch trybach jest ponoć niebezpiecznie Nigdy tego nie próbowałem - ale muszę się przyznać, ostatnio zaszalałem i w pewnym momencie powieści na chwilę zmieniłem czas narracji z przeszłego na teraźniejszy

No ja właśnie mam całą książkę taką 50 na 50. Słyszałam że takie pisanie jest ryzykowne , ale co mi tak jak szaleć to szaleć