⦁ rozmiar strony: A4
⦁ marginesy ok 2cm z każdej strony
⦁ czcionka 12p (Times, 13p.)
⦁ odstępy między wersami 1,5
⦁ ok. 1800 znaków na stronie (ze spacjami)
⦁ prawy górny róg - numeracja (pomijając stronę pierwszą)
⦁ na końcu wersów nie może być pojedynczych znaków- należy użyć miękkiej spacji (ctrl+shift+spacja przed pojedynczym znakiem)

Konteksty narracyjne(komentarz narratora po wypowiedzi):
1. łącznik narracyjny - rozpoczyna się od czasownika
np. -Witam -powiedziała Karolina.
2. wtrącenie narracyjne -komentarz narratora na temat
sytuacji, w której toczy się rozmowa
np. -Tak, masz rację. -Dziewczyna opuściła głowę.

Sytuacja narracyjna -sfera działań opowiadania, zewnętrzna wobec fabuły
1. czas narracyjny -czas, w którym istnieje narrator i zdarzenia towarzyszące opowiadaniu (czas fikcyjny)
2. czas fabularny -czas świata przedstawionego, w którym żyją postacie (czas zdarzeń)

Techniki tworzenia postaci:
⦁ opis wyglądu -liczy się jakość, nie ilość
⦁ sądy narratora -komentarz tego, co widzimy
⦁ działanie -pokazanie bohatera w działaniu
⦁ skojarzenie z różnymi sytuacjami
⦁ przedstawienie myśli bohatera
⦁ mowa -sposób wypowiadania się
⦁ myśli i opinie innych na temat bohatera

Bohater musi wiedzieć czego chce!
Wyróżniamy postacie główne (pierwszoplanowe), uboczne (drugoplanowe) i epizodyczne (trzecioplanowe)

Tabela planowania - w pierwszej kolumnie wypisujemy bohaterów*, a obok wpisujemy ich cechy według schematu:
I. zachowania w określonych sytuacjach
II. motywacje, intencje, motywy
III. przeszłość -zdarzenia, które wpłynęły na osobowość
IV. reputacja -opinia innych bohaterów
V. wygląd zewnętrzny
VI. stereotypy -uproszczone obrazy postaci
Stereotypowe cechy mogą mieć tylko osoby trzecioplanowe!
VII. sieć powiązań: rodzina, związki, wrogowie
VIII. zwyczaje, nawyki, nałogi
IX. uzdolnienia, zainteresowania, talenty
X. słabości, kompleksy, problemy
Tworzymy postacie oryginalne, wyraziste!

*bohater: protagonista, antagonista, bohater drugoplanowy, bohater trzecioplanowy, inni
Możemy również dodać w jakiś sytuacjach, scenach widzimy te cechy.

Fazy opisu stanu emocjonalnego:
1. emocja
2. myśl
3. decyzja
4. działanie
Budowanie napięcia polega na odwleczeniu działania i postawieniu pytania, na które odpowiedź znajduje się w przyszłości.

Opowiadanie to krótki utwór epicki o prostej akcji, jednowątkowej fabule,pisany prozą. Może zawierać w sobie inne gatunki.
Nowela to krótki utwór prozatorski, jednowątkowy, o wyraźnie zarysowanej dramatycznej akcji głównej, rozgrywający się w konkretnym miejscu i czasie.
Powieść to dłuższy utwór narracyjny, wielowątkowy, o rozbudowanym ciągu zdarzeń (100-500 stron)
⦁ auktorialna- narrator komentuje wydarzenia, ale nie należy do świata przedstawionego (klasyczna)
⦁ pierwszoosobowa -narrator występuje w świecie przedstawionym, w tm samym czasie i miejscu, co bohaterowie (autobiograficzna)
⦁ personalna -czytelnik patrzy na świat oczami bohatera, trudno jednoznacznie określić, kim jest narrator

a. epistolarna -zbiór listów
b. dialogowa
c. rzeka -zbiór minipowieści, ułożonych chronologicznie
d. szkatułkowa -zbiór pozornie niepowiązanych ze sobą opowiadań (jedna historia z kilku punktów widzenia)
e. strumień świadomości -nie opisuje wydarzeń zewnętrznych -"zbiór myśli"

Tezy:
⦁ prawda zawsze wyjdzie na jaw
⦁ zbrodnia prowadzi do kary
⦁ miłość zwycięża wszystko
⦁ lepiej nie wchodzić w drogę wzgardzonej kobiecie

Fabuła (wydarzenia przyczynowo-skutkowe)zawiera:
⦁ chociaż 2 bohaterów
⦁ protagonistę
⦁ problem zawierający konflikt
⦁ antagonistę
⦁ narratora

prolog -wprowadzenie
1. stasis -określa miejsce i czas akcji
2. wydarzenie inicjujące -określenie celu akcji
3. okres rosnącego napięcia -wydarzenia dotyczące odpowiedzi na wydarzenie inicjujące
4. klimaks -wydarzenie kulminacyjne, szczyt napięcia
antyklimaks -rozładowanie napięcia, wszystko komplikuje się bardziej
5. zakończenie
6. dopełnienie -streszczenie zdarzeń "po" osiągnięciu celu
epilog - streszczenie zdarzeń "po" osiągnięciu celu jako nowy rozdział, może różnić się od całego tekstu.

Zakończenie:
⦁ liniowe -wypadki chronologiczne w określonym czasie zmierzają do jasno określonego celu; wątki poboczne znikają wcześniej
⦁ koliste -powrót do początku fabuły

Tworzyć pajęczyny łączące wątki!
1. stasis -"pewnego razu..."
2. pierwszy impuls -dzieje się coś niezwykłego
3. cel -bohater zaczyna do czegoś dążyć
4. niespodzianka -sprawy się komplikują
5. decydujący wybór -protagonista musi podjąć decyzję
6. punkt kulminacyjny -konsekwencja decyzji
7. zwrot akcji
8. rozwiązanie

Deus ex machina -nieuzasadnione wybawienie w ostatniej chwili

Indeks Jasności Czytelniczej
⦁ DZ -średnia długość zdań, liczba słów podzielona przez liczbę zdań (X)
⦁ DS -liczba długich słów (więcej niż 3 sylaby) podzielona przez liczbę wszystkich słów (y)
⦁ TS -liczba słów technicznych, obcojęzycznych, skrótów, wyrazów żargonowych, podzielona przez liczbę słów w tekście (z)

I= xDZ + yDS + zTS
I<10 - tekst łatwo zrozumiały
I (10,15) - tekst zrozumiały dla osób średnio wykształconych
15<I<25 - tekst trudno zrozumiały
I>25 -tekst zrozumiały dla fachowców.

prawy górny róg - numeracja (pomijając stronę pierwszą)

Numery stron zazwyczaj umieszcza się jednak w prawym dolnym rogu.

Keri pisze:na końcu wersów nie może być pojedynczych znaków- należy użyć miękkiej spacji (ctrl+shift+spacja przed pojedynczym znakiem)

A nieprawda. Wiele redakcji prosi na okrągło, żeby stosować jak najmniej formatowania w swoich tekstach. Powody? Po pierwsze, formatowanie lubi się "wywalać" po przeniesieniu do InDesigna, czyli następuje niepotrzebna robota poprawiania tego ręcznie. Po drugie, w rzeczonym programie wystarczy jedno polecenie na przesunięcie wiszących literek do następnego wersu. Tym akurat autor nie powinien się kłopotać, lepiej za to zwrócić uwagę na interpunkcję, bo zazwyczaj kuleje. Tak jak u Ciebie:

1. łącznik narracyjny - rozpoczyna się od czasownika
np. -Witam -powiedziała Karolina.

Nie ma dowolności w stosowaniu półpauzy (czy jak wolicie myślnika). Zasada jest jedna:
SPACJA-SPACJA. - Witam - powiedziała Karolina.
Zapamiętać jak amen w pacierzu; wydrukować, przyczepić nad łóżkiem.

Skąd w ogóle te "łączniki" i "konteksty narracyjne"? Możesz podać jakieś źródło (tylko może nie internet, a stosowną książkę)?
Całość w ogóle przypomina notatkę z lekcji prowadzonej przez niedowartościowanego nauczyciela polskiego, który zawsze chciał być matematykiem (te absurdalne działania na końcu - tak, wielu już próbowało, ale literatury nie można zmierzyć), ale mu w życiu nie wyszło. Zamiast rozjaśniać i porządkować - mąci obraz potencjalnym początkującym.

[ Dodano: Pią 20 Gru, 2013 ]

Keri pisze:Zakończenie:
⦁ koliste -powrót do początku fabuły

Ha, to dobre, dopiero po napisaniu postu zauważyłam. Klamrowe, k l a m r a !

Z nieba mi spadłaś! Potrzebowałem głównie tych pierwszych informacji o czcionce, marginesach, odstępach między wersami itp.! Dosłownie miałem zamiar w najbliższym czasie zapytać o to na forum .

A co do reszty to wyłapałem błąd jedynie w tym co P. Natalia wymieniła. Chodzi o te łączniki narracyjne. Ogólnie bardzo fajne i przydatne porady .

Omatkoicórko!
Omatkoicórko!
Omatkoicórkoisynusąsiada!

Przecież to groch z kapustą!

Ciii, Natasza, nie psuj sama-wiesz-czego

Natasza pisze:Omatkoicórko!
Omatkoicórko!
Omatkoicórkoisynusąsiada!

Przecież to groch z kapustą!

U nas to się nazywa "kiepska notatka z poetyki".

Wiem, że się powtarzam, ale nie wspomniałaś o mapie. A to bardzo ważne, bo żeby dobrze pisać, trzeba najpierw zrobić mapę.
Taka mapa to fantastyczna rzecz.

Mapa jest fanastyczną rzeczą tylko jak się pisze gimbazjalne fantasy z bezsensowną polityką ;_;


(to się nazywa kontrironia)

Co tam mapa, niektórym potrzebny jest jeszcze kalendarz z bestiariuszem.

Najlepiej jest zapisać zeszyt o grubości średniowiecznej kroniki notatkami o potworach, rasach, stronnictwach oraz ugrupowaniach, a potem stwierdzić, że już się tym wszystkim rzyga i porzucić pomysł.
Tak, tak lubię.

Mi się w tym wszystkim najbardziej spodobał Indeks Jasności Czytelniczej. Cudo. Czy ma być pomocą w szukaniu sobie kręgu odbiorców? Bo z przelicznika wynikałoby, że Dzieci z Bullerbyn
i harlequiny Barbary Cartland to ta sama kategoria?

1. Po co mi takie matematyczne liczenie? Przecież są programy, które automatycznie mierzą trudność tekstu. Jak ktoś chce, znajdzie w necie i skorzysta za darmo.

2. Należy wziąć poprawkę na to, że Sepry ogólnie nie przepada za fantastyką.

3. Wolałbym zobaczyć, jak autorce idzie praktyczne wykorzystanie zaproponowanych rad.

Keri pisze:Fabuła (wydarzenia przyczynowo-skutkowe)zawiera:
⦁ chociaż 2 bohaterów
⦁ protagonistę
⦁ problem zawierający konflikt
⦁ antagonistę
⦁ narratora

Mnie się podoba redefinicja fabuły (z tezami strukturalnymi)

rubia pisze:Mi się w tym wszystkim najbardziej spodobał Indeks Jasności Czytelniczej. Cudo. Czy ma być pomocą w szukaniu sobie kręgu odbiorców? Bo z przelicznika wynikałoby, że Dzieci z Bullerbyn
i harlequiny Barbary Cartland to ta sama kategoria?

A wiesz... było coś takiego w internetach. Wklejało się kawałek tekstu i po przemieleniu przez jakieś tam skomplikowane algorytmy strona mówiła, jak trudny jest dany tekst. Mnie, jeśli dobrze pamiętam, wyszło, że piszę jak dla dzieci z podstawówki.

Ech...
Indeks Jasności Czytelniczej, czy jak pewien mądry człowiek sparafrazował - Indeks Jasności Pomrocznej - to jeden z tematów w poradnika Katarzyny Krzan.

http://www.zlotemysli.pl/prod/6213/prak ... krzan.html

Strach?
No bo jeśli to jest efekt warsztatów... :(