problem następujący: piszę kryminał. przedstawiłam masowe morderstwo i po drodze, w trakcie śledztwa tak mi się sprawa skomplikowała, że nie wiem jak ją zakończyć . wychodzi na to, że sprawcy nie można uduwodnić winy. narazie zrobiłam to tak, że wplątałam w fabułę inspektora z Komendy Głównej, który przejmuje sprawę i odsuwa od niej mojego inspektora. pierwsi czytelnicy mojego kryminału mówią jednak, że czują niedosyt w związku z tym morderstwem. dodam, że to morderstwo to nie jest wątkiem głównym.

Niech mordercę przejedzie samochód, sprawa sama się rozwiąże.

Tak się kończy pisanie bez wcześniejszego zaplanowania w wyobraźni (już nie mówię, że na papierze). Z takich sytuacji, jeśli nie chcemy zmieniać reszty utworu, uratować zazwyczaj może tylko banał, a tego przecież nikt by nie chciał.

Niech zgadnę. Twój odsunięty od sprawy inspektor ma kontynuować sprawę i w fantastyczny sposób ją rozwiązać? Jeśli tak, to odradzam pisanie tego kryminału, a przynajmniej podążanie w tym kierunku. Zbyt oklepane. Jeśli nie, to chętnie poczytam , zwłaszcza jeśli zaistnieje u ciebie przerzutka ze starego na nowego bohatera. Chciałbym coś takiego zobaczyć, bo dawno nic z takim trikiem nie czytałem, a przynajmniej nic sensownie rozwiązanego.

Nie znam powieści, nie doradzę. Dodatkowo uważam, że takie sprawy powinni rozwiązywać tylko autorzy i ich wyobraźnia (ostatecznie wiedza ).

UnNorm pisze:Dodatkowo uważam, że takie sprawy powinni rozwiązywać tylko autorzy i ich wyobraźnia (ostatecznie wiedza ).

Święte słowa. Dla mnie nie ma nic gorszego, niż prosić innych o grzebanie w fabule pisanego przeze mnie opowiadania(pomijam rady typu: fabuła zbyt nudna, dodaj wątki itp.). Nikt przecież nie zna twojego tworu, jak Ty sama i nikt nie rozwiąże tego problemu lepiej od Ciebie. Moja rada: usiądź w swojej samotni i myśl. Dużo. Rozwiązanie prędzej czy później samo przyjdzie.

pomysł z uśmierceniem mordercy jest genialny!!!!! dzięki!!!!

Wybacz, że to napiszę, ale wygląda to mniej a więcej tak: Uwaga! Zepsuł mi się samochód i nie wiem jak go naprawić!

Tak wiele zależy do tekstu, że tu nic (ale to nic!) nie da się doradzić.

Pomyślałem to samo co Marti, z tym, ze zamiast samochodu miałem przed oczami dialog:
a: pomóżcie, grałem w taką fajną gierkę, ale nie wiem jak się nazywa
b: a o co w niej chodziło
a: chodził chłopek i strzelał