Zastanawia mnie ilość jednocześnie tworzonych przez Was (nie tylko fioletowych) utworów i utworków. Spotkałem się z twierdzeniami, że dobrze jest tworzyć naraz kilka opowiadań, powieści nawet, by przejść z jednej na drugą, gdy dopadnie blokada autorska. I chociaż widzę w tym pewną logikę, nie mogę oprzeć się wrażeniu, że powinno się raczej skupiać na jednym dziele, aż do jego ukończenia. Coby nie zgubić wątku i w ogóle.
Co Wy o tym sądzicie? Jeden utwór? A może kilka? A jeśli kilka - ile? I dlaczego?

eworm pisze:Coby nie zgubić wątku i w ogóle.

Myślę, że sam sobie odpowiedziałeś. Ja, jeśli nie towrzę regularnie jakiegoś opowiadanka, to zapominam co w nim było i jak dalej to miało wyglądać. Dlatego pisząc na raz kilka opowiadań, nie połapałbym się.
Ale to tylko ja. Może ktoś inny aurat tak może. Cóż

Podpisuję się pod postem Sheliona.

Ja mam zupełnie inaczej.

Piszę naraz 2-3 opowiadania. Owszem, trwa to znacznie dłużej, bo czasem i dwa tygodnie, ale jednocześnie dopisuje rozdziały do jakiejś książki. Co, oczywiście, wydłuża proces (chyba, że złapie mnie prąd twórczy, wówczas siedzę nad jednym tekstem do samego końca). W moim przypadku ma to kilka zalet:

Cały czas buduję tekst. Jak nie jeden, to drugi. Kreuję bohaterów, miejsca, wątki akcji, dialogi, różne detale ważne dla fabuły. Jeśli w jednej chwili mam przestój z opowiadaniem X, sięgam do Y. Bywa i tak, że pchnięcie akcji w Y okazuje się mieć wpływ na pomysły do X i wówczas wracam. Może zdarzyć się też tak, że z zastoju X i Y coś wymyślę do książki...

Nawet jeśli nie piszę w danej chwili, i tak żyję w zbudowanym świecie, a czasem w kilku na raz. Przez te "skakanie" obcuję ze stworzonymi miejscami i ludźmi, a oni mają wpływ na wiele rzeczy w historii, czasami na tyle duży, że podpowiadają pewne rozwiązania i wówczas czuję podpowiedzi dotyczące różnych kłopotów, które (jako autor) napotkałem.

Kiedy się przytkam, widząc pewną nielogiczność w historii, banał albo zmęczenie materiału (np. już to gdzieś widziałem, zaczynam tworzyć kliszę) opowiadanie leży. Wtedy nie zniósłbym niepisania, dlatego lubię mieć furtkę w postaci innych tekstów.

Czy są wady? Do tej pory nie zanotowałem - trzeba systematycznie rozwijać umiejętność tworzenia wielowątkowego, aby się w tym nie zgubić, chociaż z drugiej strony, nawet gdy śpię, to śnię o fabułach z moich tekstów, dlatego uznaję, iż takie "coś" we mnie jest.

Dla przykładu z chwili obecnej:
- dokańczam książkę... pozostało kilka stron
- mam rozpoczęte ( w tym tygodniu) dwa opowiadania
- dokańczam jeden tekst (pracuję nad zakończeniem)
- poprawiam dwa teksty
- opracowuję IV wersję starej książki (jest gotowa do napisania - trzy wcześniejsze wersje mnie się nie podobały)
- przerabiam w głowie opko z zeszłego roku

Wiem, powiecie, że ilość nie jest równa jakości, ale wszystkie ww. pozycje stoją na dobrym poziomie. Dwie/trzy podobno na wydawniczym. Ale to samo nie przyszło - ani ilość, ani jakość. Piszę już sześć lat, do cholery, czas zacząć robić to dobrze... albo przestać

shelion pisze:Myślę, że sam sobie odpowiedziałeś. Ja, jeśli nie towrzę regularnie jakiegoś opowiadanka, to zapominam co w nim było i jak dalej to miało wyglądać. Dlatego pisząc na raz kilka opowiadań, nie połapałbym się.

Ja tak samo - jedno na raz, nie więcej. Żeby móc tworzyć więcej rzeczy jednocześnie musiałbym mieć Dokładny Plan każdej z nich osobno rozpisany. Plan taki musiałby uwzględniać całą fabułę i najważniejsze rzeczy, takie jak motywacja bohatera, jak i zupełne drobiazgi - czyli jego kolor oczu. Żeby mu się nie zmienił w połowie opowiadania.

Z drugiej strony - chyba byłbym w stanie tworzyć kilka rzeczy na raz, pod warunkiem, że nie w dużych odstępach czasu. Aktualnie tak działam właśnie - już jakiś tydzień - i jak do tej pory idzie dobrze.

Jak dla mnie - pisać jedną rzecz na raz, a jak napotka się blokadę to zająć się czymś kompletnie innym niż pisanie w ogóle. Życiem, na ten przykład.

Pisanie kilku (ale nie kilkunastu - bez przesady) tekstów jest naprawdę dobrym sposobem na chwilowe braki pomysłów, czy przycięcia.

Mich'Ael pisze:

shelion pisze:Myślę, że sam sobie odpowiedziałeś. Ja, jeśli nie towrzę regularnie jakiegoś opowiadanka, to zapominam co w nim było i jak dalej to miało wyglądać. Dlatego pisząc na raz kilka opowiadań, nie połapałbym się.

Ja tak samo - jedno na raz, nie więcej. Żeby móc tworzyć więcej rzeczy jednocześnie musiałbym mieć Dokładny Plan każdej z nich osobno rozpisany. Plan taki musiałby uwzględniać całą fabułę i najważniejsze rzeczy, takie jak motywacja bohatera, jak i zupełne drobiazgi - czyli jego kolor oczu. Żeby mu się nie zmienił w połowie opowiadania.

Z tym też nie mam problemu, bo za radami Mistrza Sapkowskiego na samym początku rozrysowuję sobie na kilkunastu kartkach postacie i świat, a potem w miarę postępów w fabule uzupełniam. Metoda jest na prawdę świetna i jeszcze nie zdarzyło mi się postarzyć bohatera albo nagle zmienić coś w jego/jej fizjonomii.

Nie widzę problemu z pisaniem dwóch czy trzech tekstów naraz, to tylko kwestia metody - trzymania się w ryzach, jak zostało powiedziane przez poprzedników. Plan tekstu jako podstawa - i można skakać, nic się nie dzieje