Latest post of the previous page:

Ech, to nie jest takie proste. O ile się nie mylę, choć nie mam dokładnego rozeznania w tych sprawach, to każdy faraon był uważany za inkarnację boga Horusa, więc to jeszcze inna kategoria Takiej pozycji nie mieli nawet "ubóstwieni" cesarze rzymscy, nie mówiąc o takich skromnych cesarzach średniowiecznych, jak Jan Luksemburski czy choćby właśnie Karol IV, którzy mogli się szczycić co najwyżej tytułem namiestnika Bożego - vicarius Dei. Egipt należałoby porównywać raczej z monarchiami Środkowego i Dalekiego Wschodu. Bo tutaj, poza zakresem władzy oraz odpowiedzialnością/brakiem odpowiedzialności władcy przed swoim ludem w grę wchodzi jeszcze trzeci czynnik, czyli sakralny charakter i samej władzy, i najwyższego jej reprezentanta. Ucieleśnieni bogowie w Europie zwykle źle kończyli

Określenie faraona cesarzem jest niezbyt zręczne, gdyż słowo "cesarz" pochodzi od nazwiska Juliusza Cezara, a faraonowie rządzili na długo wcześniej, zanim ten się urodził. Biorąc pod uwagę charakter władzy faraona i fakt, że był on uznawany za wcielenie Horusa i syna boga Re, najbardziej odpowiadający rzeczywistości tytuł to: król - bóg.

Warto zwrócić uwagę na fakt władania przez faraonów Górnym i Dolnym Egiptem, co symbolizowała używana przez nich podwójna korona. Przez porównanie z cesarzem (trochę kłopotliwe ze względu na to, że to określenie jest późniejsze) rozumiem w tym przypadku przede wszystkim uznanie, że władcy egipskiemu przysługiwał najwyższy tytuł monarszy, jaki wówczas istniał.

[ Dodano: Pią 04 Paź, 2013 ]
Nigdy jednak nie spotkałem się w literaturze z nazwaniem faraonów cesarzami, kilkakrotnie zaś z określeniem ich jako królów (np. Dolina Królów)