Latest post of the previous page:

smtk69 pisze:

Bartosh16 pisze:Świadome? Jaki cel? Nie mam bladego pojęcia, co siedziało w głowie autora sprzed 200 lat. Wybacz. Jakiekolwiek próby przeniknięcia mickiewiczowskiej wizji mogą być tak samo trafione, jak chybione.

No, to paru literaturoznawców zaczęło się po grobach (i nie tylko) wiercić

Ciekaw jestem co na to sam Mickiewicz.

Bartosh16 pisze: Ciekaw jestem co na to sam Mickiewicz.

Czyżbyś stał po stronie tych nauczycieli, którzy na siłę chcą się dowiedzieć "co poeta miał na myśli" ?
Kogo obchodzi autor? Autor napisał i wynocha. Współczesnego jeszcze można popytać, ale to przecież niczego nie wnosi do analizy. W tekstach interpretuje się to, co można w nich znaleźć, a, wybacz, autora tam jak na lekarstwo...

Nie, nie, nie. Źle interpretujesz moje słowa.

Stoję po stronie tych nauczyciel, którzy pozwalają uczniowi myśleć. Tych, którzy ucznia klepią po głowie, jeśli białe ściany domu w jego mniemaniu oznaczają najpowszechniejszy sposób farbowania elewacji, a nie czystość i niewinność domowników, welon panny młodej, czy co tam jeszcze mogą oznaczać.

Niestety takich jest niewielu i większość usiłuje uczniom wpychać do głowy konkretne interpretacje konkretnych literaturoznawców lub swoje własne.

- Jak rozumiesz fakt zawieszenia niebieskiej firanki w oknie od frontu?
- Ktoś lubi niebieski.
- Nie! Niebieska firanka oznacza tęsknotę za błękitem nieba, bęcwale! I niebieskimi oczami ukochanej, która odeszła z innym.

I tak przez całą edukację.

Że nie wspomnę o idiotycznym kluczu do wypracowania, który do reszty zabija kreatywne myślenie i inwencję.

Bartosh16 pisze:- Jak rozumiesz fakt zawieszenia niebieskiej firanki w oknie od frontu?
- Ktoś lubi niebieski.
- Nie! Niebieska firanka oznacza tęsknotę za błękitem nieba, bęcwale! I niebieskimi oczami ukochanej, która odeszła z innym.

Nie bardzo wiem, jak mam inaczej powiedzieć, to, co już wcześniej powiedziałem... Wydaje mi się, że nie dostrzegasz jednej istotnej różnicy pomiędzy opisem w powieści, a widokiem za oknem: jedno zostało stworzone w określonym celu, drugie istnieje prawdopodobnie bez najmniejszego powodu. Czyli - każdy element powieści znajduje się w niej z jakiejś przyczyny - choćby tych niebieskich oczu...

smtk69 pisze:

Bartosh16 pisze:- Jak rozumiesz fakt zawieszenia niebieskiej firanki w oknie od frontu?
- Ktoś lubi niebieski.
- Nie! Niebieska firanka oznacza tęsknotę za błękitem nieba, bęcwale! I niebieskimi oczami ukochanej, która odeszła z innym.

Nie bardzo wiem, jak mam inaczej powiedzieć, to, co już wcześniej powiedziałem... Wydaje mi się, że nie dostrzegasz jednej istotnej różnicy pomiędzy opisem w powieści, a widokiem za oknem: jedno zostało stworzone w określonym celu, drugie istnieje prawdopodobnie bez najmniejszego powodu. Czyli - każdy element powieści znajduje się w niej z jakiejś przyczyny - choćby tych niebieskich oczu...

Nie bardzo wiem, jak mam inaczej to ująć...
Dlaczego nie mogę powiedzieć, że niebieska firanka zdobi ono, bo ktoś ma sentyment do tego koloru lub była promocja lub cokolwiek w tym rodzaju? Dlaczego muszę dociekać drugiego dna? Dlaczego nie mogę myśleć samodzielnie i muszę odgadywać cudze interpretacje? Czemu nie mogę stworzyć własnej?

Rozumiem, że Mickiewicz miał coś do powiedzenia. Czemu nie mogę poszukać odpowiedzi samodzielnie, tylko muszę szukać cudzego schematu myślenia?

a propos Mićkiewicza, off top

Bartosh16 pisze:Myślę, że Mickiewicz niespecjalnie przejmował się tym, że jego realia są osadzone na kliszach tak, jak nie przejmował się tym, co z jego dziełami robi się na lekcjach języka polskiego w dzisiejszych placówkach edukacyjnych.

'

Się przejmował. Ba, specjalnie sięgał!

I przyjaciele wtenczas pomogli rozmowie
I do piosnki rzucali mnie słowo za słowem,
czyli szukał klisz w opowieściach przyjaciół - potrzebował klisz

Gdyby też wzięły na koniec do ręki
Te księgi, proste jako ich piosenki!

Tak za dni moich, przy wiejskiej zabawie,
Czytano nieraz pod lipą na trawie
Pieśń o Justynie, powieść o Wiesławie.
A przy stoliku drzemiący pan włodarz
Albo ekonom, lub nawet gospodarz,
Nie bronił czytać i sam słuchać raczył,
I młodszym rzeczy trudniejsze tłumaczył,
Chwalił piękności, a błędom wybaczył.

i kazał objaśnić