Nils Petter Molvaer pradoksalnie jako muzyk stał się dla mnie wzorem do naśladowania w sferze pisania i komponowania magicznych odrealnionych opisów rzeczywistości jaka nas otacza. Jazz niektórym kojarzy się z improwizacją i pewną swobodą doboru instrumentaliów. Nils Petter Molvaer łamał z konwenansami jazzu i zamykał go z jednej strony w bardzo sztywnych, perfekcyjnie szytych na miarę ramach, z drugiej strony pozostawiał olbrzymie pole wyobraźni dla niekończących się reinterpretacji jego utworów. Każdy dźwięk znał swoje miejsce, ściśle określone, doskonale spasowane z innymi i przede wszystkim mające określony cel wobec całości utworu. Na utworach Nilsa Pettera Molvaera, na jego skrzydłach niesione słowo nabierało szczególnej wartości, szczególnych właściwości... umożliwiało oddanie nawet tych najtrudniej werbalizowanych emocji...