Włochami interesuje się od dawna. Jednak to gra Assassin's Creed II natchnęła mnie do osadzenia akcji w świecie stylizowanym na renesansową Italię. Ma być to świat jedynie stylizowany - architektura itp, nie ma mieć nic wspólnego z tymże krajem (np.: z nazw zabytków, ulic...). Czy w takim świecie, do tego całkowicie fantastycznym, mogę wykorzystywać w dialogach zwroty włoskie?

Nie raz już widziałem w książkach, jak to dialogi były polskie, ale postać, zwracając się do ojca, mówiła padre. Chciałbym stosować właśnie tego typu zabiegi. Czy to dozwolone? Nie będzie to "nieodpowiednie" w świecie fantasy?

pewnie, że dozwolone. Takie zabiegi są jak najbardziej na miejscu, byle tylko nie przesadzić, czyli rób tak, jak sam przytoczyłeś, że czytałeś w różnych książkach.

Ja sam nie lubię takich zabiegów zarówno przy pisaniu jak i przy czytaniu. Pamiętam, jak wkurzyła mnie jedna książka high fantasy, gdzie narrator napomknął coś o "spartańskich warunkach". Nie wiem jak wy, ale ja nie stosuję niczego takiego.

giacomo9 pisze:Włochami interesuje się od dawna. Jednak to gra Assassin's Creed II natchnęła mnie do osadzenia akcji w świecie stylizowanym na renesansową Italię. Ma być to świat jedynie stylizowany - architektura itp, nie ma mieć nic wspólnego z tymże krajem (np.: z nazw zabytków, ulic...). Czy w takim świecie, do tego całkowicie fantastycznym, mogę wykorzystywać w dialogach zwroty włoskie?

Możesz, ale lepiej byłoby gdybyś użył zwrotów nie włoskich, a pochodzacych z włoskiego. Tak, aby kojarzyły się tylko z Włochami. No, ale to już wyższa szkoła jazdy. Sapkowski tak bawił się z gaelickim.

Gwynbleidd12 pisze:Pamiętam, jak wkurzyła mnie jedna książka high fantasy, gdzie narrator napomknął coś o "spartańskich warunkach".

Właśnie, masz rację. Na tio trzeba uważać, bo niby skąd w tym świecie wykreowanym przez autora, w którym nigdy nie było Grecji ani Sparty wzięło się to powiedzenie...?
I zonk.
Ale wiesz, dialogi rozpoczynające się od "padre" czy coś w tym stylu... niby czemu nie.

[ Dodano: Sro 29 Wrz, 2010 ]
Sorki, źle zacytowałem, a edytować nie mogę. Niedopatrzenie takie.
Chodzi oczywiście o "spartańskie warunki"

MalikaEdit: Poprawione.

Navajero pisze:Możesz, ale lepiej byłoby gdybyś użył zwrotów nie włoskich, a pochodzacych z włoskiego

Można przytoczyć jakiś przykład? Bo przecież(jeżeli się już uczepiliśmy ) słowo "padre" z włoskiego pochodzi.

Przykład mogę podać, tyle, że nie z włoskiego - musiałbym przysiąść fałdów, a nie mam czasu. Weźmy gaelicki: słowo "rathad" oznacza drogę. Jeśli użyjemy go w tej formie, w tekście fantasy, ktoś może nam zarzucić, że w wykreowanym przez nas świecie nie było Szkotów, więc skąd gaelicki? Jeżeli jednak przerobimy to czy inne słowo, zachowując melodykę języka, uzyskamy terminy które możemy włożyć w usta jakiegoś zupełnie wymyślonego ludu. I nikt się nie będzie czepiał. Przykładowo "rathad" przerabiamy na "rathaad", "ridir" ( rycerz, wojownik) na "ridhir" i już

Więc wszystko jasne Tak zrobię. Dzięki.

[ Dodano: Czw 30 Wrz, 2010 ]
Przypomniało mi się: a co z imionami? Imię włoskie również mam odpowiednio przerobić? Przypomnę, że Scott Lynch w swojej powieści "Kłamstwa Locke'a Lamory", mimo stylizacji na Włochy - gdzie pojawiały się takowe przeistoczenia, o jakich mówił Navajero, - używał imion prawdziwych(co już chyba można robić bez obaw, jak sądzę? Pytam dla pewności)

Gwynbleidd12 pisze:Ja sam nie lubię takich zabiegów zarówno przy pisaniu jak i przy czytaniu. Pamiętam, jak wkurzyła mnie jedna książka high fantasy, gdzie narrator napomknął coś o "spartańskich warunkach". Nie wiem jak wy, ale ja nie stosuję niczego takiego.

Z ciekawości: autor polski czy zagraniczny (ergo: przekład)?

giacomo9 pisze: Przypomniało mi się: a co z imionami? Imię włoskie również mam odpowiednio przerobić?

A to już jak chcesz. Rzadko kiedy imię związane jest z jednym językiem np. "Zofia" to imię typowo polskie, ale pochodzi od greckiego słowa "sophia" - "mądrość". IMO możesz użyć imion włoskich ( choć ja wybrałbym w tym przypadku rzadko występujące), albo też przekształcić je jak pokazałem wyżej np. włoskie imie żeńskie "Alessia" na "Alezzia", "Chiara na "Kiara" itp. Zachowasz w ten sposób melodykę języka, zasugerujesz związek Twojego świata z włoskim kręgiem kulturowym ( no, wiadomo, że to tylko dla co bystrzejszych czytelników ), a jednocześnie będziesz miał imiona "swojego chowu"

Sir Wolf pisze:

Gwynbleidd12 pisze:Ja sam nie lubię takich zabiegów zarówno przy pisaniu jak i przy czytaniu. Pamiętam, jak wkurzyła mnie jedna książka high fantasy, gdzie narrator napomknął coś o "spartańskich warunkach". Nie wiem jak wy, ale ja nie stosuję niczego takiego.

Z ciekawości: autor polski czy zagraniczny (ergo: przekład)?

Zagraniczny.

Niewykluczone więc, że to tłumacz dał ciała. Wiem, wiem, solidarność zawodowa u mnie leży, ale taka jest prawda, że te "spartańskie warunki" równie dobrze mógł wymyślić autor przekładu.

Kolejne pytanie, trochę z innej beczki, lecz pasujące do tego tematu (a właściwie prośba o radę):

Poszedłem za radą Navajero i na początku prac nad tworzeniem świata (tzn. miasta, gdzie ma rozgrywać się akcja) stworzyłem dzielnice, ich rozmieszczenie opisując na mapce. Nazw, wiadomo, szukałem we włoskim słowniku, a następnie zamieniałem pojedyncze litery, np.: po włosku "róża" pisze się "rosa", więc zmieniłem na "rozza".

Obecnie mam poważny problem z ochrzczeniem miasta (nadaniem mu nazwy). Chcę, by jego miano miało włoską fonetykę, jak dzielnice i coś znaczyło (przypominam: rosa - róża ). Tyle, że nie mam absolutnie żadnego pomysłu na porządną, ładnie brzmiącą nazwę. Proszę zatem o jakieś inspiracje, jeżeli można

Może Folgoria? Od folgore - piorun, grom.

Tyle starczy Inspiracja przybyła, łapię za słownik i zapiszę sobie kilka nazw, z których coś wyłapię (folgore nie użyję, jako że nie moje - nie lubię korzystać z cudzych pomysłów- wszakże szukałem inspiracji). Dziękuję bardzo.