Latest post of the previous page:

Hmmm... i ta nielubiana pani Bronia. Chyba zrobię z niej bohaterkę A tak na poważnie, może rzeczywiście od razu chciałam za dużo i niepotrzebnie wszystkich zanudziłam. Postaram się skupiać wyłącznie na barwnych postaciach, bez zbędnych opisów

Babette pisze: Poza tym nie bądźmy tacy dosłowni - nie sądzę aby Niemiec zabijał każdego więźnia w którego stronę kierował karabin. Może to niepopularne stwierdzenie, ale to też bywali nieraz ludzie.

oczywiscie, i wszyscy w ubotach, hitler jugend i na kolei
ech.
a jak już jestes niemcem podczas IIWW i kierujesz broń w stronę wieźnia, to raczej nie po to, żeby nad nim lufa wisiała

Większość autorów in spe, chce od razu pisać powieści, ale tu nie ma drogi na skróty. Zanim zaczniesz biegać, najpierw musisz nauczyć się chodzić. Trzeba pisać krótkie wprawki, ćwiczyć dialogi, opisy, sceny akcji. Jeśli pominie się ten etap, straci się tylko czas.

ravva pisze: a jak już jestes niemcem podczas IIWW i kierujesz broń w stronę wieźnia, to raczej nie po to, żeby nad nim lufa wisiała

Zasadniczo tak i chyba nikt nie chce tu występować jako jakiś advocatus diaboli, ale nawet w "Pianiście" jest mocny wątek ludzkiego Niemca.

jasne, a oprócz tego mamy 'nasze matki, nasi ojcowie', 'my honour was loyalty', etc.
sami 'ludzcy' niemcy.

Tak, był Oskar Schindler.

Ale w tym samym czasie był też Amon Goeth.

Ten pierwszy poświęcił dorobek życia, by ratować życia.

Ten drugi wychodził rankiem na balkon i dla zabawy strzelał z karabinu do Żydów.

Nie mówimy tu o indywidualnych przypadkach, tylko raczej o faktach. I jestem w stanie założyć się o butelkę dobrego alkoholu, że Niemiec bez zamiaru użycia broni, nie celował nią w więźnia.
W większości Niemcy pilnowali, by obóz działał jak należy. Więźniowie do pracy, więźniowie do gazu, więźniowie do baraku, każde odstępstwo od normy, to ściana i do krematorium.
Od pilnowania porządku byli kapo. Co ciekawe, wielu z nich było Żydami.

Dyskusja płynie wartkim nurtem, a ja będę się upierać, że to jednak byli ludzie, ze swoimi sumieniami i demonami. A nie od dziś wiadomo, że wojna wywołuje w ludziach najgorsze instynkty. Ale to już pole do badań dla historyków, socjologów, psychologów, psychiatrów itd.

Babette, jeżeli wiarygodnie przedstawisz w swojej powieści "ludzkiego" Niemca, a nawet paru, z ich słabościami i demonami, nikt nie będzie Tobie zarzucał, że napisałaś nieprawdę To jest właśnie magia pisarstwa, tworzenie postaci złożonych, niejednoznacznych, budzących równocześnie niechęć i współczucie, a czasem nawet podziw. Tyle, że to się powinno ujawniać w działaniu Twoich bohaterów, a nie przez "odgórną" narrację odautorską.

Babette pisze: A tak na poważnie, może rzeczywiście od razu chciałam za dużo i niepotrzebnie wszystkich zanudziłam.

Mnie nie zanudziłaś i chętnie poznałabym historię Hani i Joachima. Przeczytałam z zainteresowaniem Twój tekst i wszystkie komentarze pod nim, które również dla mnie stanowią nieocenioną naukę.
Pozdrawiam "świeżą krew"

Dziękuję. Cała historia siedzi mi w głowie od dawna i dużo już napisałam, ale jeszcze sporo przede mną, zwłaszcza pracy nad tekstem. Najpierw muszę znaleźć czas, żeby spokojnie nanieść poprawki, które mi sugerowano.