Latest post of the previous page:

Tak czytając wypowiedź RebelMac zastanowiło mnie to podkreślanie, że należy unikać zaimków. I próbowałam ten podany przykład przeczytać bez tych zaimków. Z mojej strony to wypadło słabo.Nie mówię, że wszędzie je należy wstawiać, ale bez nich o ile jest uboższy tekst. Wyprany z podskórnych podkreśleń stanu faktycznego. Tekst jest suchy, bez wyrazu. Tak mi się nasunęło.

jak pisze: (sob 18 wrz 2021, 14:57) I próbowałam ten podany przykład przeczytać bez tych zaimków. Z mojej strony to wypadło słabo.Nie mówię, że wszędzie je należy wstawiać, ale bez nich o ile jest uboższy tekst. Wyprany z podskórnych podkreśleń stanu faktycznego. Tekst jest suchy, bez wyrazu. Tak mi się nasunęło.

Jednocześnie zgodzę się i nie zgodzę. To moje zaimki skrytykowano, ale rozumiem czemu można mieć problem z ich nadmiarem. A jednocześnie też często ich brak sprawia, że tekst zaczyna mi się wydawać bez wyrazu. Może kwestia tego jak człowiek wypowiada się na co dzień? W końcu w poprzednich zdaniach, pisząc w sposób dla mnie naturalny, użyłam całkiem sporo zaimków.
Na pewno zwykłe ich usunięcie, bardzo rzadko jest rozwiązaniem. Fragmenty z nadmiarem zaimków trzeba często gruntowanie przeredagować. Podam mały przykład, korzystając w wytkniętego, przez RebelMac, fragmentu. Poziom profesjonalizmy dokonanych poprawek ciągle jest na moim poziomie, ale zaimki zniknęły, a fragment brzmi chyba ciągle naturalnie.

RebelMac pisze: (pn 08 lut 2021, 13:44) Do krat zbliżył się uzbrojony w miecz mężczyzna. Jego strój i postawa jasno wskazywały na pozycję wyższą niż otaczający go żołnierze.

Na ich przestraszone twarze padło światło latarni trzymanej przez mężczyznę, który pewnym krokiem podszedł do krat. Bogato zdobiony strój i pewna siebie postawa jasno wskazywały na pozycję wyższą niż pozostali żołnierze.

I teraz właśnie przeczytałam jeszcze raz poprawioną wersję, orientując się, że usunęłam w niej dwa zaimki, a wrzuciłam inne dwa. Więc chyba jednak finalnie zgodzę się z przedmówcą: tekst bez zaimków mi zwyczajnie nie brzmi.

To jest piękno pracy nad tekstem. Druga, dziesiąta, setna wersja. A to dopiero jedno zdanie...

Do krat zbliżył się zbrojny. Strój, postawa, ton głosu - wszystko świadczyło o władzy przybysza.

Elfy patrzyły przez kraty na nieznajomego. Kunsztownej roboty miecz, strój z zamorskiego jedwabiu, sposób bycia przybysza nie zostawiały wątpliwości - okres oczekiwania kończył się. Przybył Możny, a powód mógł być tylko jeden: decyzja o losie więźniów.

(Nie twierdzę, że to są dobre zdania, dołączam na szybko do zabawy w odzaimkowianie ).

Eldil, jedna mała uwaga: Zmianie uległy dwa zdania i.... tam gdzie w minimum treści było multum wiadomości, ty uwypukliłeś dużą ilością słów. Efekt? Gdy każde zdanie tak zmienimy - zaleje nas słowotok. I dalej taki tekst będzie stanowił problem w odbiorze. Problem jest nie w "zaimkozie" tu piętnowanej, lecz w sposobie używania zaimków, jak pokazała jagoda139. Nie one są problemem a sposób ich użycia.

jak, to dwa przykłady na szybko, z czego jeden krótki - przemilczałeś, bo nie pasowało Ci do tezy. A drugi też z łatwością można skrócić:

Elfy patrzyły przez kraty na nieznajomego. Strój i postawa zbrojnego wskazywały jasno: przybył Możny.

(tu powieściowa nazwa lokalnej wierchuszki).

Pokazałem tylko, że się da i to na różne sposoby - zwięźle, barokowo. Nie dałem gotowca, jak to konkretnie zrobić.
Zresztą, celowo użyłem przykładów skrajnych, bez zaimków. Sam w oryginalnym tekście opuściłbym "ich", zostawiłbym "jego":

Elfy patrzyły przez kraty na przybysza. Jego strój i postawa wskazywały na arystokratę.

Nie, zaimki nie są problemem tylko, jeśli źle użyte - są problemem także, jeśli jest ich za dużo. To potocznie nazywamy "zaimkozą".

Czy omawiany tekst jest przykładem "zaimkozy", czy Rebel właściwie ocenił język Autorki? Nie mam pojęcia i nie ze mną na ten temat dyskutujesz.

Eldil ładnie to ująłeś