Napisane na język polski. Skutek ambitnej nauczycielki, która i mat-fizowi (czyli mojej klasie) każe napisać tekst romantyczny - w ramach zadania domowego...
(podwójna oktawa - znaczy 8 strof po 8 wersów)
_________________________

Anglia

W Plymouth portowym, tam, gdzie we dnie złotem
Lśnią kramów lady od rybich ogonów,
Jakby brytyjską wyśmiewając słotę
I coraz bliższe głuche kotły gromów,
Noc idzie - i w knajpianą wpada grotę
Pośród żeglarzy, szukających schronu
- przed troską własną, większą nade wody,
Które ich więżą, choć pełne swobody -

W kuflach i szklankach. Któryś się podrywa,
Któryś wśród śmiechów i majaków pada,
Z ust czyichś piosnka ludowa wypływa:
"Alas my love!", ktoś znów od rzeczy gada.
Nagle głos obcy dźwięcznie się odzywa,
Trzykroć powtarza: "Zdrada! Zdrada! Zdrada!".
Hałas zamiera, cichną marynarze
I w stronę głosu swe zwracają twarze.

W ciemnościach nocy, świecą rozjaśnianej,
Czyjaś sylwetka niejasno się kreśli;
Sześć stóp wysoka, kunsztowne ubranie
Jak admirałów, co z ziemi odeszli
W szesnastych wiekach (erze w Anglii znanej,
Kiedy odkrycia wielkie światu nieśli).
I twarz upiorna w ciemnościach bieleje,
I na jej widok cała brać truchleje.

"Zdrada", powtarza widmo w ciemnej ciszy,
Krok swój kierując w stronę wąskich stołów,
Błękitem oczu mierząc towarzyszy
Raz po kolei, raz wszystkich pospołu.
"Żeglarska braci, niech każdy usłyszy
O zdradzie Anglii przez tych, co na połów
Jak nierozważni myśliwi wyruszą,
Grabiąc bezmyślnie, cały las ukruszą."

"Oto przede mną cały kwiat narodu!
Walczący ponoć za ojczyznę swoją,
Broniący ponoć królewskiego rodu.
Czemuż więc własnej się historii boją?
Tkwią bowiem pośród barwnych korowodów,
Mundurów błysków! Z łóżkiem, a nie z koją;
Z parą, nie żaglem; z radiem, nie tęsknotą;
Nie wiedzą, jak pierś wojny długie gniotą!"

"Cóż z twoją flagą, cóż z krzyżem czerwonym,
Z przysięgą twoją i śpiewy głośnymi?
Wkrótce zniszczeją stare galeony,
Gdy przyjdzie wojna i miast lwów pustyni
Morskiej, którym lud będzie bić pokłony,
Tłum tchórzy widać! Wnet Londynu dymy
Klęskę Albionu zwiastują całego!
Pragniesz nie Anglii, lecz żołdu swojego!"

"Młodzi! Przed wami jeszcze długie życie,
Jako przede mną wieczność jeszcze długa;
Młodzi! Do broni! Razem zwyciężycie,
Pieniądz rzuciwszy! Jako mała struga,
Gdy drugą spotka, w większym trwa korycie,
Tak się zgromadźcie jako Anglii sługa!
Przyszłość się w waszych rękach ukształtuje.
Niech Jej Wysokość nam długo panuje!"

Zniknęła postać nagle wśród ciemności.
Cisza zaległa pośród zgromadzonych.
Ktoś zaczął nucić. Ktoś zanucił głośniej.
Ktoś zaczął śpiewać na fałszywe tony,
Ktoś śpiewał głosem pełnym łagodności,
Ktoś zabrzmiał mocno jak kościelne dzwony.
Młódź głośno, starzy ciszej lub po chwili -
Lecz razem głosy w Anglii hymn złączyli.

"Cóż z twoją flagą, cóż z

krzyżem czerwonym,

Z przysięgą twoją i śpiewy
głośnymi?
Wkrótce zniszczeją stare
galeony,
Gdy przyjdzie wojna i miast
lwów pustyni
Morskiej, którym lud będzie bić
pokłony,
Tłum tchórzy widać! Wnet
Londynu dymy
Klęskę Albionu zwiastują
całego!
Pragniesz nie Anglii, lecz żołdu
swojego!"

"English heart
This I'm made of
There is no one on earth I'm afraid of
And no regime can buy or sell
me
I've been dreaming of a time
when
to be English is not to be baneful
to be standing by the flag, not
feeling shameful
racist or partial
Irish blood, English heart
this I'm made of
There is no one on earth I'm
afraid of
And I will die with both of my
hands untied
I've been dreaming of a time
when
the English are sick to death
of Labour, and Tories
and spit upon the name Oliver
Cromwell
and denounce this royal line that
still salute him
and will salute him
Forever..."

Poruszyłeś moje serce.

Nie wiem, co tu napisać... To najlepszy utwór poetycki pośród wszystkich, które kiedykolwiek przeczytałem w internecie. A jeżeli nauczycielka nie wstawiła ci najwyższej oceny, to daj mi jej adres.

Łał.
Ponieważ moja wrażliwość na poezję gdzieś na etapie dziewiętnastowiecznych podwójnych oktaw się zatrzymała, to powiem, że nie rozumiem, czemu dzisiaj poetom nie chce się już pisać takich wierszy Swoją drogą fajna praca domowa: napisz wiersz podwójną oktawą. Ja też bym takie chciała!

Myślę dokładnie tak samo jak Verbis. To cudowny utwór, a ty masz talent:). Wszystko w tym wierszu jest tak płynne, przejrzyste i niemal widoczne. Dzięki temu łatwiej się czyta i rozumie.. Musisz pisać! Masz do tego talent i mimo, że jesteś na mat- fizie, język polski wcale u ciebie nie jest gorszy (przypuszczam, żę może jest nawet dużo lepszy ) Będę zaszczycona, jeśli dodasz jeszcze jakąś swoją pracę.
Pozdrawiam serdecznie.

Powiem jedno bo nie ma co tu dużo komentować...
MISTRZOSTWO ! poprostu jeden z najlepszych utworów jaki kiedykolwiek czytałem...
Gratuluję

Nie przyczepię się absolutnie do niczego. Wydrukowałem sobie nawet i przeczytałem więcej niż raz. Klimat, metrum, sylabki (mój mały fioł) - wszystko gra i bucy tak, jakbym naprawdę wilgotne angielskie powietrze wciągał w płuca.
Pozdrawiam i sukcesów życzę,