Uważam, że kiedyś było bardziej cacy. Nic mi się nie chciało i nikt się nie czepiał. Teraz jednak nie tyle lubię uczestniczyć w życiu, co patrzeć, jak innym się ono kręci, bardziej słuchać z niego reportaży, niż brać w nim udział, puszczać się na myślenie o tym, czego nie ma, niż zastanawiać się, co by mogło być.

Czasem, gdy mnie ktoś naciągnie na połówkowe zwierzenia, nie wiem, co powiedzieć: jest mi niewyraźnie jakoś i ciut źle. Wolę nie wieszać się przy tamtych wspomnieniach, ściemach i jojczeniach do lustra. Chcę widzieć niebo, chmury, wiosnę, a jako że posiadam okno z widokiem na rodzinne miasto, dostrzegam to i tamto od nowa, i ze zdziwieniem obserwuję zachodzące w nim zmiany. Niektóre na lepsze, niektóre na takie sobie. Albo lubię siedzieć nocą, przy biurku, gdy świeci żarówka i przeglądam albumy. Jest mi wówczas pomalutku i zgodnie z przepisami. Ale niekiedy mnie ciśnie, lecę do starych znajomych, by się pozwierzać, wypłakać w jakiś zaprzyjaźniony makiet. I wtedy wracają obrazy, jakieś strzępy, zmiotki, ulotne, migawkowe…

Pierwsze zdanie mi nie pasuje. No bo kiedyś nic nie robił, ale teraz też mało co robi.
Parę wyrażeń bym wymieniła na inne:
Co znaczy:
"Wieszać się przy tamtych wspomnieniach"
"Jest mi pomalutku i zgodnie z przepisami"
"Zmiotki"

Ale niekiedy mnie ciśnie, lecę do starych znajomych, by się pozwierzać, wypłakać w jakiś zaprzyjaźniony (*)makiet.

Ale gdy mnie ciśnie....
Ale niekiedy mnie ciśnie i lecę...
(*) mankiet

Krótkie, zgrabne, z własnym stylem, poruszające coś w sercu. Podoba mi się.

Ebru

Przede wszystkim dziękuję za korektę trzech tekstów. Poprawiłem je i przesyłam z prośbą o zastąpienie błędnych.

Pozdrawiam

Coś tutaj do mnie nie dociera...
Jest zgrabnie, płynnie, tylko że nie wiem, o czym i po co? dla samej estetyki?

Dla mnie wyszło jak zbitka słów.
Narrator wypowiada się o wszystkim i o niczym na raz i nie do konca wiadomo na przykład, co się w tym jego życiu zmieniło. Pierwszy akapit:

Owsianko pisze:Uważam, że kiedyś było bardziej cacy. Nic mi się nie chciało i nikt się nie czepiał. Teraz jednak nie tyle lubię uczestniczyć w życiu, co patrzeć, jak innym się ono kręci, bardziej słuchać z niego reportaży, niż brać w nim udział, puszczać się na myślenie o tym, czego nie ma, niż zastanawiać się, co by mogło być.

Czyli i wtedy mu się nic nie chciało i teraz niewiele się w tym aspekcie zmieniło, ewentualnie tyle tylko, że więcej życia obserwuje?
Nie wiem, jakoś to do mnie nie przemawia.

Dalej tyle że raz mu się gadać nie chce, a raz leci się zwierzać. Jakieś to takie nieszczególnie ciekawe dla mnie.

Owsianko pisze: Jest mi wówczas pomalutku i zgodnie z przepisami

Cholera, a to zdanie mi się podoba... Tyle ze jakby nie do tego tekstu. Tutaj ni przypiął ni przyłatał.
Może w jakimś lekkim absurdzie by się sprawdziło? Taka luźna gdybanina.

Ogólnie mogę powiedzieć, że język jak zwykle całkiem fajny, ale treść nieciekawa.

Pozdrawiam,
Ada

Adrianna

Bóg zapłać za złe słowo i zgadzam się z nim do ostatniej kropli krwi. Też do mnie nie dociera i też mało co rozumiem. Jakbym rozumiał, tobym nie musiał pisać.

pozdrawiam