„ Do dziewczyny”


Twoja skóra jak alabaster
Płochliwa gdy muśnie mych ust
W Panteonie bogiń rozkoszy
Nie chcę Afrodyty, ni innych bóstw

Chcę Ciebie najmilsza dziewczyno
Twego ciała, ciepła i słów
Zapytasz: - Dlaczego? Odpowiem:
- Boś Ty bohaterką mych snów!

To Ciebie wybrałem spośród tak wielu
Z Tobą chcę dzielić powszedni dzień
Z Tobą przeżywać dane mi chwile
Aż po ostatnie z mych tchnień

Wiersz bardzo piękny. Wzruszający. Mam tylko parę zastrzezeń. Po pierwsze rymy raz są a raz nie ma. Po drugie niema przecinków i tym podobnych znaków,dlatego czyta się to na jednym tchu. Tak miało być czy nie??

Wiesz nie wiem. Rymy są co drugi wers. Chyba, że coś przeoczyłem. Wierszy nie pisałem już od piętnastu lat, więc nie pamiętam co z tymi przecinkami. Chciałem coś powiedzieć dziewczynie, no i tak to wyraziłem. Serio piękny i wzruszający? Myślałem, że jaja sobie robisz.

Mowie naprawdę,a jezeli jestem chłopakiem i się wzruszyłem to dziewczyna będzie płakać. Nie pisałes od 15 lat ?!?! To ta przerwa ci nie zaskodziła chyba tak bardzo. A rymy co drugi wers to nie tak źle jak wyrecytujesz to słychać jakby ciągle były. Ja za 3 razem jak czytałem to zauwazyłem ze rymy co drugi wers

Masz świetny warsztat poety.

Twoja skóra jak alabaster
Płochliwa gdy muśnie mych ust
W Panteonie bogiń rozkoszy
Nie chcę Afrodyty, ni innych bóstw

-ta zwrotka robi wrażenie, jest pełna uczuć.

To Ciebie wybrałem spośród tak wielu
Z Tobą chcę dzielić powszedni dzień
Z Tobą przeżywać dane mi chwile
Aż po ostatnie z mych tchnień

-a ta jeszcze lepsza, nic dodać, nic ująć.