dzień dobry. jestem uydka. zaczęłam coś i naszła mnie właśnie ochota na wysłanie tego komuś, kto wiem, że przeczytałby z uwagą i chciałby jeszcze, o tym pomówić. sprawiłabym sobie przyjemność, tylko czy powinnam burzyć wypracowaną ciszę. powstrzymując się pomyślałam, że może jakaś strona. podoba mi się tutaj. poczekam i rozejrzę się jaka to ze mnie pisareczka.
Zdrówko.

mówią, ze cierpliwość jest cnotą ;-)

witaj.

a małe litery to twój styl a'la mr bukowski, czy po prostu elementu imidżu?

tak też słyszałam ravva. tylko, kiedy wiadomo, że coś ci przez nią nie umyka, żeby móc się świadomie na rzecz zdecydować i nie żałować cnotowania. bo jak się później żałuje, to czy to nadal była cnota(?). a bzdety.

merdevsky, nie czytałam nigdy bukowskiego. obejrzałam jakiś dokument kiedyś, (bo mam nadzieję, że mówimy o tym samym panu) zniechęcił mnie, może nawet oburzył i tym chyba ostatecznie zezłościł, bo były czasy, kiedy byłam małolatą i skądś brały mi się takie historyjki nieprzyzwoite, kiedy nocowałam wakacyjnie u jednej z ciotek. tworzyłam je sobie na poczekaniu i opowiadałam tuż przed snem dużo starszym kuzynkom, żeby uśpić wszystkich w dobrym humorze. skąd to oburzenie zatem. a było. niby trochę się zmieniłam, ale jak zaczynam pisać, to nie umiem się uwolnić od absurdu jakiegoś ostatecznie. także coś tam zostało. kończąc, to nie bukowski u mnie. tak mi się zaczęło pisać w mailach do ludzi, jakoś szybciej i zgrabniej mi.