Na imię mam Wiola, mój nick to wynik dawnych wygłupów na lekcji języka angielskiego.
Ale od głupoty zaczęłam...
No, nic. Na chwilę obecną mam 22 lata, piszę od... podstawówki. Wiem, jak to brzmi, ale mam nawet moje pierwsze opowiadanie datowane na wakacje po pierwszej klasie szkoły podstawowej, pt.: "Przygody Kotka Psota". Serio.
Przez cały ten czas kilkukrotnie wymyślałam dziwne rzeczy, ale przez większość czasu pisałam głównie fanficki, co na chwilę obecną skutkuje tym, że zbyt skupiam się na postaciach/ich wnętrzu i najczęściej ignoruję otoczenie. Walczę z tym nawykiem, ale różnie to bywa...
Cóż, udało mi się odnieść kilka większych i mniejszych sukcesów w pisaniu, czasami pomagam również w betowaniu tekstów i tłumaczeń, od koleżanki zaraziłam się pisaniem RPG'ów i bywa, że uskuteczniam to całymi dniami.
Mam całą masę pomysłów i brak czasu, żeby je spisać (często ulatują, jeśli jakoś ich sobie gdzieś nie zapiszę... smutne), ale mimo wszystko postanowiłam po tych wszystkich latach spróbować napisać coś swojego na poważnie i tak oto jestem już właściwie na dobrej drodze do skończenia pewnej powieści... No, ale to takie tam marzenia.
Jako, że od jakiegoś czasu bardzo narzekałam, iż nie mam wokół nikogo, kto ważyłby się oceniać moje teksty pod względem technicznym, no i miałby ku temu możliwości, znaczy, żeby znał się na rzeczy, wyjątkowo się ucieszyłam, gdy przypadkiem tu wpadłam.
Coś oprócz tego o mnie?
Obecnie przeciągam moment znalezienia sobie pracy, żeby ukończyć wcześniej wspomniany projekt.
Jestem nieco nieogarnięta i od zawsze mam manię poprawiania ludzi, drażni mnie niedbalstwo w pisaniu, kiedy tekst wydaje mi się nieestetyczny, nawet nie chce mi się go czytać. Nie wspominając o błędach ortograficznych. Fuj. Oczywiście mój największy problem to literówki, dlatego spędzam X czasu na poprawianiu swoich tekstów, bo u siebie trudniej mi zauważyć błąd... Albo męczę znajomą, żeby mi pomogła!
Uwielbiam grę na emocjach w tekstach. Zarówno własną, jak i podczas czytania.
Ach i mam umysł skażony mangą, anime i to w niemal wszystkich możliwych kategoriach, acz staram się z tym hamować .
No i co jeszcze?
Kocham swojego Łosia, naszego psiaka i jeszcze kilka osób, ostatnio stałam się zapaloną kucharką i...
Dobra, na razie chyba wystarczy.
Gdyby ktoś jednak miał jakieś wątpliwości/pytania, zapraszam.
Cieszę się, że mogę do Was dołączyć
.
.