Widzę siebie w niemieckim mundurze
Widzę w pasiastej piżamie
Jestem swoim własnym katem
Z siebie złożę ofiarę

Ja ubermensch
Upodlę podczłowieka w sobie
Zgnoję i zabiję
By potem stać się Bogiem

E.Horsztyński pisze:Widzę siebie w niemieckim mundurze
Widzę w pasiastej piżamie
Jestem swoim własnym katem

Ten fragment jest mocny, niestety potem się wiersz rozmywa.

A tak?

Widzę siebie w niemieckim mundurze
Widzę w pasiastej piżamie
Jestem swoim własnym katem

Ja ubermensch
Ja ofiara
Ja Bóg

ithilhin pisze:
A tak?

Widzę siebie w niemieckim mundurze
Widzę w pasiastej piżamie
Jestem swoim własnym katem

Ja ubermensch
Ja ofiara
Ja Bóg

Chyba jednak nie...

E.Horsztyński pisze: Chyba jednak nie...

Ale w pierwszej wersji to naprawdę się rozmywa - to znaczy dla mnie.

To jest, niestety, strasznie kiczowe, pozlepiane z frazesów
Taka "wyprzedaż garażowa" :(

Ja od siebie dodam, że w poezji jest taki przesyt antynomii kata i ofiary, że aż się smutno robi. :C

Przepraszam, że się wtrącam

ithilhin pisze:E.Horsztyński napisał/a:
Widzę siebie w niemieckim mundurze
Widzę w pasiastej piżamie
Jestem swoim własnym katem


Ten fragment jest mocny, niestety potem się wiersz rozmywa.

Generalnie to dwa pierwsze zdania są w porządku, tworzą jakąś sytuację, a ostatnie to jakby wniosek, który powinien wysnuć czytelnik, nie autor.
A wiersz rozmywa i sprowadza do banału też niezbyt dobrze wprowadzony rym. Niedokładny, asonans. Wersja Ithi go nie zawiera - i dobrze.
Przeczytałem kilka innych twoich utworów. Za dużo jest w nich "ja" - ja kat, ja chcę, ja nie uniosłem się w gniewie, ja dłużej nie zniosę. Są do siebie podobne. Przedstawiasz jakąś sytuację (negatywną najczęściej), a potem podmiot liryczny w tej sytuacji z komentarzem. I koniec. Wiadomo, czego się spodziewać Nie każę ci oczywiście pisać samej liryki pośredniej, nie wiem tylko, czy świadomie osadzasz dużą część utworów w pewnym schemacie.
Ale wydaje mi się, że masz do pisania smykałkę
Powodzenia!