Witam serdecznie. Moją obecną sytuację najlepiej ukaże wyimek z dialogu z moją Szefową, jak najbardziej prawdziwy.
Ja: - Tak ogólnie to chyba chciałabym się utrzymywać z pisania książek.
Szefowa: - Piszesz coś?
Ja: - Tak.
Szefowa: - Jak idzie?
Ja: - Trzy lata to ciągnę i nie mam jeszcze połowy książki.
Szefowa: - Umrzesz z głodu.
Dodam jeszcze, że, chyba jak większość tutaj, piszę fantasy. Zawodowo jestem psychologiem.

Cóż, plany ambitne, oby coś z tego wyszło. Witamy

Dziękuję bardzo. Jak o tym czasem myślę, to nie jestem pewna, czy są to dobre plany, bo zamykanie się w świecie własnej książki to godziny wyjęte z czynnego uczestnictwa w życiu, no a przecież właśnie to życie opisujemy, w mniej lub bardziej realistycznej formie. No ale jest jakaś taka wewnętrzna potrzeba, żeby zostać sam na sam z komputerem i przelewać swoje myśli na papier.

Kontakty towarzyskie są przereklamowane

Niby tak, ale dostarczają cennego materiału. :wink: Dialogi, smakowite powiedzonka, typy ludzkie - świetna sprawa. Podsłuchana przeze mnie ostatnio rozmowa:
Pan1: - Ciekawe, czy można gdzieś zjeść bigos z dziczyzny.
Pan2: - Można, ale z dzikiej kapusty.
Sama bym tego nie wymyśliła

Witam serdecznie!