Latest post of the previous page:

Hej ravv,

Jak słusznie zauważył jeden z użytkowników, jesteś już na tym etapie, że bez sensu łapać literówki i pospolite błędy. Takie wskazania nic Ci nie dają, więc tylko kilka charakterystycznych rzeczy:

zajęczeli protestem

zakrztusił się cierpieniem

Nie

Daari odebrał piłkę, mocno i zupełnie ignorując wszelkie zasady fair play, szturchnął policjanta nogą, aż zajęczał z bólu.

Podmiot w lesie.

Jakieś drobiazgi jak "trawa usuwająca się spod stóp", "dźwignia na szyję" (Nav już wyjaśnił) itd.

Ogólnie. Kawałek pędzi, pędzi, po czym czytelnik musi się mocno zastanowić kto jak stał, kto gdzie upadł i kogo za co chwycił. I tu jest kłopot (o czym była już rozmowa na SB) ponieważ wyobraźnia czytelnika nie jest w stanie sobie zwizualizować tak mocno i konkretnie opisanego przekazu, nie zostawiasz miejsca dla wizualizacji czytającego, przez co czuje się "ciasno".

Całość fajna, mocno pokazująca cechy grających, przejście od "twardo" do "miękko" też ładne, wyciąga różne płaszczyzny bohatera w ciekawy sposób.
Do odkurzenia i popracowania nad usunięciem "spowalniaczy dynamiki" ale całkiem smacznie.

G.

God pisze:Podmiot w lesie.

ravv tez w lesie.

;*

"dźwignia na szyję" - to w sumie mi utkwiło, ale już ktoś chyba to wcześniej wypunktował.

Wielu także już zwróciło uwagę na przysłówki, których jak grzybów po deszczu. Przez nie łatwo stracić wyobrażenie o sytuacji, którą przedstawiasz. Wiem, że mają one bardziej szczegółowo ukazać to, co widziałeś, ale paradoksalnie, zgłębiają zaistniałe zdarzenie (jak szklanki, które drgały gwałtownie) i nie ma swobody dla wyobraźni, aby pójść dalej w tekście, tylko zastanawiam się wtedy nad tym konkretnym dźwiękiem, czy zachowaniem przedmiotu. Wyrzuciłbym większość takich.

Ogólnie jest ciekawie i warto, aby nad tym trochę popracować. :)

MichałGałwa pisze: Wiem, że mają one bardziej szczegółowo ukazać to, co widziałeś

Ravv jest kobietą i umie strzelać, więc wiesz... :wink:

G.

Godhand pisze:
> [quote=Ravv jest kobietą i umie strzelać, więc wiesz... :wink: [/quote]

Oj tam… chciałem się wybronić mówiąc, że nie płeć się liczy, a pióro, ale to byłoby chyba jeszcze bardziej seksistowskie. ;P Nie miałem zamiaru obrazić.

Not taken ;-)
Dzięki za komentarz.

Moim zdaniem to tekst dobrze rokujący. Podoba mi się szczególnie opis stołu, wyszedł bardzo plastycznie. Trzymam kciuki za powstanie czegoś czytalnego, z treścią wartą zastanowienia:)

Zwodzisia Trąbisia pisze: Moim zdaniem to tekst dobrze rokujący. Podoba mi się szczególnie opis stołu, wyszedł bardzo plastycznie.

ciesze sie, ze dostrzegłas waznośc stołu, nastepny text będzie o porcelanie łomonosowa ;-)

Godhand pisze:


Całość fajna, mocno pokazująca cechy grających, przejście od "twardo" do "miękko" też ładne, wyciąga różne płaszczyzny bohatera w ciekawy sposób.

G.

Sądzę, że jednak jest za duży kontrast między atmosferą na początku i na końcu. Nie będę ukrywać, że dla mnie ten fragment jest po prostu "za słodki":

ravva pisze: Odnalazł wzrokiem młodszego brata – Kuba pił równo z Wronami i błyszczały mu łobuzersko oczy. Podeszła Arina, miękkim, pieszczotliwym gestem zmierzwiła mu jasne włosy, tak samo, jak robiła to Nikicie. Pochyliła się, powiedziała coś i roześmieli się wszyscy, a Kuba zaczerwienił jak nastolatek, udając, że opędza się od niej jak od uprzykrzonej muchy.

ravva pisze: Michał czuł obecność, czasem nawet otwierał oczy, na chwilę tylko, żeby zobaczyć, jak ojciec siada na brzegu łózka i nuci kołysankę.

Tekst jest bardzo dobrze napisany, czyta się płynnie i bez większych trudności ( przyznam się, że sama bym nie wychwyciła tylu błędów jak moi poprzednicy. Pewnie dlatego, że to dopiero moje pierwsze kroki na forum). Trochę za dużo opisów

ravva pisze: Uderzenie zachwiało masywnym stołem z takim impetem, że szklanki z napojami drgnęły gwałtownie, zatańczyły chybotliwie, ponad zrębem kilku z nich przelał się sok i obrus ozdobiły różnobarwne, nieforemne wzory. Z patery wypadło kilka winogron, jedna z pomarańczy zadygotała na skraju blatu i miękko wylądowała na ziemi.

Czemu tak dużo szczegółów? A wiem, że to zwodnicze ponieważ kiedyś też tak pisałam. Po latach przeczytałam swoją grafomanię i prawie się popłakałam

ravva pisze: Michał czuł obecność, czasem nawet otwierał oczy, na chwilę tylko, żeby zobaczyć, jak ojciec siada na brzegu łózka i nuci kołysankę

To by mi bardziej pasowało:
(...) czasem otwierał oczy, tylko po to żeby zobaczyć, jak ojciec siada na brzegu łóżka i nuci kołysankę.

Nie będę powielać niektórych, wcześniejszych komentarzy.

I powodzenia
Będę z ciekawością czekać na kolejne teksty

Rahela pisze: Całość fajna, mocno pokazująca cechy grających, przejście od "twardo" do "miękko" też ładne, wyciąga różne płaszczyzny bohatera w ciekawy sposób.

bo to w ogóle ciekawy bohater jest :-)

Sądzę, że jednak jest za duży kontrast między atmosferą na początku i na końcu. Nie będę ukrywać, że dla mnie ten fragment jest po prostu "za słodki":

ravva pisze: Odnalazł wzrokiem młodszego brata – Kuba pił równo z Wronami i błyszczały mu łobuzersko oczy. Podeszła Arina, miękkim, pieszczotliwym gestem zmierzwiła mu jasne włosy, tak samo, jak robiła to Nikicie. Pochyliła się, powiedziała coś i roześmieli się wszyscy, a Kuba zaczerwienił jak nastolatek, udając, że opędza się od niej jak od uprzykrzonej muchy.

jaki "kontrast" i co w tym slodkiego?

Mi po przeczytaniu tekstu i komentarzy, nasuwa się jedynie pytanie: gdzie podziali się panowie od siękozy.

Po kij ci panowie do "siekozy"?