tej nocy nie zasnę
zostało jeszcze tyle
rozmów do przeprowadzenia na nowo
ciętych ripost nie wymyślonych na czas
anegdot, argumentów, hipotez i teorii
odnajdywanych po zmroku w wygrzanej pościeli

tej nocy nie zasnę
łóżko jest notatnikiem
w którym nakreślę plan na resztę życia
wrócę w nim do fortepianu i zagram
poloneza Chopina opus czterdzieste czwarte
namiętną siłą zawłaszczę biało-czarną planszę

tej nocy nie zasnę
położyłem się po to
by na poduszce rozpisać równanie
w którym pod iksem kryje się sens życia
stać się głosem pokolenia, wyrazić go w powieści
odebrać laury wzruszony, lecz świadom swej wartości

tej nocy nie zasnę
w przeciwieństwie do ciebie
drżącej, okrytej powłoką pewności
z uchylonymi ustami szepcącymi
słowa czułości bezpośrednio do mej duszy
nagiej i giętkiej pod bezsennymi palcami

Nie tym razem bracie_Wizimirze, wiersz nie robi roboty:)

A mnie się podobało. Bardzo ładny obraz.

są wersy - perełki
i takie które zupełnie wybijają.
ale coś mnie zatrzymało. może gdybyś jeszcze nad nim popracował?