przez podgłośnione uliczki wije się ciało. kwant
po kwancie uzupełniając braki swojej obecności
deszcz ruguje posmak kawy. z żelbetowych kanaliz
wypełzają szare stworzenia w opakowaniach
ze sztucznego tworzywa

mężczyzna w garniturze
mija salon sukien ślubnych amy love
ściskając tekturową obrączkę
z logiem starbucks’a. po jego parasolu
spływają nasze wspólne bryzy
przeszłe bryzy zamknięte w kapsułkach
odłamki minionych ryskich portów
spływają, uderzają w bruk
czule się z nim zrastają

byliśmy ciekłym błękitem
zdepniętym petem
ulotną wonią petrichoru

Dla mnie to wiersz o rozstaniu albo o stracie bliskiej osoby. Nietuzinkowo ujęty temat. Nie rozumiem tylko tak zastosowanej interpunkcji. Kilka kropek i jeden przecinek...
zdepnięty pet* a może zdeptany*?
W drugiej strofie kilka czasowników w tej samej formie i powtórzenie spływają* Pewnie chodziło o podkreślenie nastroju.
Mnie się podoba i czytałam już kilka razy. Na pewno do niego wrócę

Gelsomina pisze:
zdepnięty pet* a może zdeptany*?

Może faktycznie zdeptany to poprawniejsza forma

Gelsomina pisze: powtórzenie spływają* Pewnie chodziło o podkreślenie nastroju.

Tak, to powtórzenie było zamierzone.

Dziękuję za ocenę!

Dzięki za przyjemność z czytania. Pozdrawiam

Brak interpunkcji i wielkich liter bardzo mi przeszkadzał, i forma dość chaotyczna w odbiorze, ale stricte współczesny klimat utworu trafił do mojej wyobraźni.

Babette pisze:forma dość chaotyczna w odbiorze

Czy masz na myśli wersyfikację, czy coś innego?

m_ows pisze:
Czy masz na myśli wersyfikację, czy coś innego?

Dokładnie. Kompozycja wiersza jest nieco chaotyczna, co wpłynęło na mój odbiór.
Ciężko było wbić się w klimat utworu. Ale jak już mi się to udało, to tak jak pisałam wcześniej, znalazłam w nim głębię, która mnie dotknęła.
Być może taki jest Twój styl, a być może powinieneś bardziej wiersz dopracować.
Pozdrawiam

"podgłośnione uliczki"
podoba mi się ten epitet

Jest tu sporo ciekawych zabiegów językowych. Przesłania co prawda nie odczytałem, ale łomoce się gdzieś tam na krańcach świadomości w ometkowanej rzeczywistości. Wszystko wraca jak cząsteczki parującej wody; jest też podobnie ulotne.

Bardzo mi się podoba. Uwielbiam taką poezję.

Dziękuję za pyszne śniadanie.
Pozdrawiam.