Latest post of the previous page:

A to w ogóle ciekawa sprawa z tym miastem, bo ostatnio przyszedł mi pomysł na futurystyczną dystopijną powieść i jej akcja też przeważnie miała dziać się w Wiedniu, hm…

A teraz można by napisać drabble o jakimś Patryocie, który właśnie do tego miasta zawitał, napisy sprayem porobił, żeby zaznaczyć swoją obecność, wrócił do Oyczyzny i narzeka: że Schoenbrunn do niczego, że muzea na placu Marii Teresy to syf, że Konserwatorium i Musikverein to się mogą schować, metro słabe itp. To miasto ma w sobie coś takiego, że biedny przybysz ze Wschodu czuje, że każdy budynek najchętniej by na niego splunął, gdyby tylko mógł

Ciekawe. Dla mnie ta miniaturka jest za krótka i taka nazbyt... frywolna, a jednak sygnalizuje coś ważnego. Nigdy nie mogłam przekonać się do Wiednia, chociaż przypuszczałam, że to dlatego, że ja jestem z Kongresówki, nie z Galicji. Ale może rzeczywiście odpowiedzialność za to jest po stronie miasta, nie mojej.
Zdecydowanie temat domaga się rozwinięcia

wroubelek pisze: To miasto ma w sobie coś takiego, że biedny przybysz ze Wschodu czuje, że każdy budynek najchętniej by na niego splunął, gdyby tylko mógł

A nie, tak akurat nie. Po prostu my się z Wiedniem darzymy wzajemną głęboką nieufnością. Ja wiem. A on wie, że ja wiem. Za pierwszym razem kanał wzięłam za Dunaj. I nie mogłam się nadziwić, jaki on potworny. Dopiero następnego dnia dotarłam nad prawdziwy Dunaj... ale wtedy już tak nie do końca wierzyłam, że to rzeczywiście Dunaj, a łabędzie nie są plastikowe.
Dobra, dość o tym. Licho nie śpi.

Thana pisze: Naprawdę chcesz znów pojechać do Wiednia…?

Nie chcę, muszę. Dzisiaj tam będę. Potraktuje mnie łagodniej jak mu opowiem o naszej pięknej Jastarni i jej północnych kuzynkach - piegowatej Ystad i białowłosej Bodø?

Kawa nad Dunajem.

Słowa ok, obraz mniej. Bo widzę to miasto zupełnie inaczej. Dla mnie to taki powierzchowny twór, z landrynkową fasadą i płytką piwnicą. W odbiorze jak walc Straussa - melodyjny, acz bez głębi - tylko do pokołysania.
No i jak kawa w Wiedniu, to jednak Kulczycki.

Dobre, mnie się podobało, tylko jak delektować się tortem Sachera i kawą po wiedeńsku po wizycie w Funeral Museum z jego czołowym eksponatem, czyli trumną wielokrotnego użytku?

Pozdrawiam
n

nebbia pisze: tylko jak delektować się tortem Sachera i kawą po wiedeńsku po wizycie w Funeral Museum z jego czołowym eksponatem, czyli trumną wielokrotnego użytku?

Otóż to! Jeszcze krócej to ujęłaś niż ja!