Jest w życiu taka chwila, że wszystko nagle przyspiesza i nagle nie wiadomo jakiego marzenia zdąży się jeszcze dotknąć. Moje pisanie jest taką modlitwą do Czasu (jak w piosence Korteza): zaczekaj, próbuję, już prawie umiem, prawie czuję... Więc może kiedyś...

Witaj i pisz.

Witaj, Mirasie, fajnie, że jesteś

Cześć!