Zapiska poetycka z łona ciszy ulic.
Przeżyliśmy życie nie wiedząc o sobie, lecz czując, że żyjemy po to, żeby nigdy się nie odnaleźć.Wrzesień. Paryż.
Śladem ulicznych lamp
2Weryfikator
I to wszystko? Przecież to piękny początek powieści. Jak z Marqueza. A wrzesień i Paryż - to jak plan. Może jednak napiszesz?
Oczywiście nieunikniona metafora, węgorz lub gwiazda, oczywiście czepianie się obrazu, oczywiście fikcja ergo spokój bibliotek i foteli; cóż chcesz, inaczej nie można zostać maharadżą Dżajpur, ławicą węgorzy, człowiekiem wznoszącym twarz ku przepastnej rudowłosej nocy.
Julio Cortázar: Proza z obserwatorium
Ryju malowany spróbuj nazwać nienazwane - Lech Janerka
Julio Cortázar: Proza z obserwatorium
Ryju malowany spróbuj nazwać nienazwane - Lech Janerka
Śladem ulicznych lamp
3Miłe słowa. A wizja piękna, fatum półgłuchych serc, które błądzą w tym samym korytarzu na dwóch różnych kontynentach, zbyt wpatrzone w odbicie wieczornej lampy w kałuży, żeby spojrzeć na siebie.
Śladem ulicznych lamp
4Pisarz
To straszne, gdy wszystkich innych znowu zachwyca, a mnie nie zachwyca. To znaczy - zdanie ładne. Tytuł nie. Jako całość - ii tam.
Śladem ulicznych lamp
5Weryfikator
Oczywiście nieunikniona metafora, węgorz lub gwiazda, oczywiście czepianie się obrazu, oczywiście fikcja ergo spokój bibliotek i foteli; cóż chcesz, inaczej nie można zostać maharadżą Dżajpur, ławicą węgorzy, człowiekiem wznoszącym twarz ku przepastnej rudowłosej nocy.
Julio Cortázar: Proza z obserwatorium
Ryju malowany spróbuj nazwać nienazwane - Lech Janerka
Julio Cortázar: Proza z obserwatorium
Ryju malowany spróbuj nazwać nienazwane - Lech Janerka