umysł za kratami klęczy

ubrany w pasiak więzienny

siny z bólu zapłakany

w drodze myśli jest rozdzielny

część tu kona w trwodze

w szale tarza się po ziemi

reszta jakby nieobecna

zawieszona jest w przestrzeni

czasem je zespajam w całość

wtedy w kieszeń duszę chowam

piórem żałością nabitym

piszę właśnie takie słowa

Tak mam. Dzięki za ten wiersz :-)