Stary trochę wiersz, ale na próbę- zobaczymy, moze komuś sie spodoba?

Miłego czytania... i komentowanie



„Wędrowiec”



Skąd on, wędrowiec, od innych stroniący

Szedł? Nie wiadomo. Lecz miał twarz ku ziemi

Zwróconą i w oczach cichy wiatr szydzący.

Szepczący stale- wiatr, słowami złemi…



Porzucił Pustkę- muzyka Natury

Go wypełniła; szumiący las, potok

Szemrzący; ciszą brzęczące cne góry.

I nie był on sam, zawsze był ktoś obok.



Lecz na Pustkowiu był, dusz oraz myśli,

A tam daleko, od innych dusz bywał …

Gdy duchem błądzi - ktoś, to utopie śni;

W snach pogrążony, stare znów odkrywał.



Kłębił się w sobie, aż spostrzegł- dziewczynę!

Niczym zjawisko z mgły uformowane,

Słodyczą krytą, iście jak malinę,

W duszy zostało uczucie rozlane.



Czyste Jej piękno, wspaniale prawdziwe,

Wszystkimi zmysły chciwie odbierane,

Cóż kontemplować, jest bowiem możliwe,

Jak nie marzenie, już ukształtowane?



W duszy wykwitło uczucie niczym kwiat,

Sercem owładnął upajający maj,

A potem, tańcząc, przez tęczę widział świat,

Już czuł zmysłami swymi przyszły raj.



Zdobyte w tańcu szczęście niezmierzone,

Nadziei dało żar, czystej, wspaniałej,

Duszy włożyło radości koronę

- I zgasło jak tej świecy promień małej.



Szczęście odeszło, w duszy został sam żal,

Świat znów poszarzał, barwy przybrał ciemne,

To znów pośrednie- jak hartowana stal,

Nadzieja wieczne już miejsce ujemne.



Wrócił do Pustki, do wolnego ducha,

Obcego innym, wędrowca wiecznego;

Lecz gdy pamięć rzekła mu do ucha

Znów o starym- kres życia spokojnego.



Taki był koniec, przemknął bolesny kadr,

Zastała go noc- pośród Pustki śmiał się wiatr.

02/03.01 2761 Anno ab urbe condita

No no, blokuję aż miły pan przeczyta regulamin...

Piękne, ciekawe wierszowanie w pierwszej strofie. Nieoczywiste rymy w nieoczywistych miejscach stwarzają zagadkową atmosferę z wyciem wiatru w tle. W drugiej strofie trochę się sypie. Jeśli bowiem w tak zaskakujących miejscach rymujesz, powinny to być rymy widoczne, a nie lekko domyślne, jak potok-obok. W przedostatniej strofie coś się wali, a dwuwiersz na końcu, moim zdaniem jednak powinien być czterowierszem. Popracowałabym jeszcze konsekwentnie nad interpunkcją. Nie mniej jednak wiersz jest "inny", śpiewny, malowniczy i zapadający w pamięć. Nie zostawiłabym tak - dopieść go, proszę :-)